Przez maj i przez czerwiec walka się toczyła,
Szczygólnie koło „Święty Anny“ —
„Linję Korfantego“ krew polska znaczyła —
Cześć Braciom Poległym i Rannym
Ruszyliśmy wraz do powstania itd.
Gdy Lloyd George wypuścił na nas psa Höfera
Z bandami „Selbstschutzu“ — „Orgeschu“ —
To mu dojechała „angorska cholera“
W Irlandji się z tego też cieszą,
Że ruszyliśmy do powstaniu itd.
„Na urlop“ poszliśmy, bo kazał Korfanty
A Rada się zastanowiła —
Gdyby zaś i nowa uchwała Ententy
Rzeczywiście nas pokrzywdziła —
To ruszymy znów do powstania
Dla Ojczyzny swe ratowania
I pokażem wrogom bronią po pierońsku.
Że musim być wolny na Śląsku.
Gdy naród do boju wystąpił z orężem,
Panowie o czynszach radzili,
Gdy naród zawołał: umrzem lub zwyciężym,
Panowie w stolicach bawili.
O cześć wam panowie magnaci!
- ↑
„Gdy naród do boju”, to wiersz postały w roku 1835 autorstwa Gustawa Ehrenberga, a także pieśń hymniczna (znana również jako „Szlachta w roku 1831”, powstała na podstawie tego wiersza). Do tekstu podłożono melodię wzorowaną na fragmencie opery „Don Giovanni” Wolfganga Amadeusza Mozarta. Po raz pierwszy utwór został opublikowany w zbiorze „Dźwięki minionych lat” w 1848 roku w Paryżu. W tym samym czasie ukazało się w Krakowie konspiracyjne wydanie. Pieśń była popularna w środowisku ludowców i socjalistów od połowy XIX wieku. Budzący się ruch chłopski przyjął ją za swoją pieśń bojową. Stała się hymnem Armii Ludowej. W zmodyfikowanej wersji została hymnem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
