Layamon (lub Lawemon), autor poematu „Brut“ (o Brutusie), napisanego w wieku trzynastym, był księdzem w Ernley nad rzeką Severn (dziś Areley Regis). Wzorował się na poecie normandzkim Wace, a właściwie zanglizował poemat jego o Brutusie. Illuminowany rękopis poematu Layamona posiada Muzeum Brytyjskie w Londynie. Treścią utworu tego są dzieje głośnego w legendzie i dalszych opowieściach Króla Artura.
Layamon, mimo wzorowania się na twórczości normandzkiej był, można powiedzieć, pierwszym narodowym poetą Anglji.
Urodzony w r. 1503 na zamku Allington w Kent, syn wpływowego dworzanina u Królów Henryka VII i Henryka VIII; studjował w Cambridge, zwiedzał Włochy, gdzie nauczył się naśladować Petrarkę. Treścią jego sonetów jest miłość; wielbił zwłaszcza Annę Boleyn. Wmieszany w jej proces, ostatecznie odzyskał wolność i wysłany został jako przedstawiciel Anglji do Hiszpanji, a potem na dwór Karola V. Ponownie dostał się do więzienia, wmieszany w proces Kanclerza Cromwella. — Wzorując się na poetach włoskich, jak Petrarka i Dante, podniósł styl i wykształcił formę liryki
