Ta strona została uwierzytelniona.
Bądź na wieki pochwalon nieśmiertelny Panie!
Twoja łaska, Twa dobroć nigdy nie ustanie:
Chowaj nas, póki raczysz, na téj nizkiéj ziemi,
Jedno niech zawsze będziem pod skrzydłami Twemi.
DO ZDROWIA.
| Szlachetne zdrowie! | Także wiek młody |
| Nikt się nie dowie, | I dar urody, |
| Jako smakujesz, | Miejsce wysokie, |
| Aż się zepsujesz; | Władze szerokie — |
| Tam człowiek prawie | Dobre są; ale |
| Widzi na jawie | Gdy zdrowie wcale, |
| I sam to powie, | Gdzie niemasz siły, |
| Że nic nad zdrowie | I świat niemiły. |
| Ani lepszego, | Klejnocie drogi! |
| Ani droższego; | Mój dom ubogi |
| Perły, kamienie, | Oddany tobie |
| Ulubuj sobie! | |
NA LIPĘ.
Gościu! siądź pod mym liściem, a odpocznij sobie;
Nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,
Choć się nawyżéj wzbije, a proste promienie
Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelone cienie;
Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają,
Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają;
