Strona:Jan Lam - Głowy do pozłoty Tom I.djvu/136

poczciwe listy, suche relacye o moich studyach i o podróżach między Starą Wolą a Ławrowem. Z jej listów widać było zawsze to samo szczere zajęcie się moim losem, a Oprócz tego, zawierały one wcale niepocieszające biuletyny o przebiegu precesu, który W mojej sprawie p. Wielogrodzki wytoczył p. Klonowskiemu. Gdybym ogłosił drukiem te listy, minister sprawiedliwości pewnego państwa kazałby mię niezawodnie zamknąć za kalumniowanie sądów — powiem więc tylko w krótkości, że przez cztery lata, mimo wszelkich skarg do wyższych i najwyższych instancyj, pan Wielogrodzki nie wykołatał był jeszcze jakiegoś pierwszego terminu, nieodzownie potrzebnego, nim można było poczynić kroki, o drugi, trzeci, czwarty i nie wiem jeszcze który termin. Nareszcie odebrałem list, w którym donosiła mi Hermina, że Wprawdzie co do sprawy spadku po moich rodzicach jeczcze niema ani mowy o terminie, ale że z powodu skarg, zachodzących przeciw opiece p. Klonowskiego nademną, przedsięwziete będą jakieś kroki. Prawie równocześnie nadszedł list od p. Klonowskiego do klasztoru, zawierający — wśród mnóstwa przeprosin z powodu spóźnienia się, i skarg na złe czasy 200 złr. jako należytość za moje utrzymanie przez dwa lata, i oprócz tego jeszcze 50 złr. z prośbą do O. Makarego, aby mię wyekwipował za tę sumę, bo musiałem „obedrzeć się“ niepospolicie. Obdarty Wprawdzie nie byłem, ale jak wszyscy prawie młodzieńcy w moim wieku, cierpiałem na wielce nieestetyczną przykrótkość rękawów i innych części ubrania — co mię zawsze niesłychanie żenowało, gdy miałem jechać do Starej Woli. — Jestem pewny, że byłbym o połowę mniej śmiesznym jako kawalerzysta, danser i myśliwy, gdyby moja garderoba chciała była przedłużać się i rozszerzać w tym samym stosunku, co moja osoba. Z tego względu, pieniądze przysłane przez p. Klonowskiego, były mi bardzo pożądane, a ponieważ od dwóch lat jako „dyrektor“ zarabiałem na moje utrzymanie, więc klasztor nie przyjął 200 złr. od p. Klonowskiego i wzbogacił niemi moje fundusze.