Strona:Jan Lam - Idealisci.djvu/060

się przytem, że nie uważasz mię za fałszywego poczciwca, dlaczegóż chcesz mnie oszukiwać twoją pozorną złośliwością?
 — Ja ciebie nie oszukuję, daję ci tylko przedsmak tego, co świat powie o tobie, gdy się dowie kiedyś o twoich postępkach.
 — Nie dbam nigdy o to, co świat powie, jestem człowiekiem pozytywnym, egoistą najczystszej wody, i robię zawsze tylko to, co mi jest dogodnem i co mi się podoba.
 — Gdyby ci się podobało w tej chwili wypić kawę i kazać zaprzęgać konie, byłoby mi to bardzo na rękę. Pani Drozdowska i moja żona czekają na nas; kazałem także przygotować niektóre drobiazgi niezbędne w garderobie dziecinnej, bez których obchodzi się zapewne dotychczas przedmiot naszej wyprawy. „Potęga względów światowych“, o której mówiłeś wczoraj tak przekonywająco, jest „bogiem“, dzięki któremu przysiągłbym, że moja mała siostrzenica nie posiada ani jednego z artykułów niezbędnych do chodzenia po świecie, nawet najmniej potężnym i najbardziej względnym...
 P. Zamecki westchnął i spojrzał na p. Karola wzrokiem, który przerwał jego elukubracyę. Podał on tylko w milczeniu rękę p. Tadeuszowi, i wkrótce obydwaj ci pozytywni egoiści zajechali dzielną czwórką i eleganckim koczem przed pomieszkanie p. Skryptowicza, gdzie czekała już pani Drozdowska, i usiłowała przekonać panią Karolowę o wielkości ofiary, jaką zrobiła z siebie wstając tak rano i decydując się jechać tak daleko z miasta, w którem zatrzymywały ją obowiązki jej zawodu. Była to wykonawczyni jednej z niewielu uczonych profesyj, pozostawionych niewiastom. Jej tusza, wiek, salopa i kapelusz były nie nowej daty, a konwersacya jej należała do najmniej zajmujących pod słońcem. Widok czwórki, powozu, i dobrze karmionej liberyi wprawił ją w takie dygi i ukłony, że zaledwie zdołano wsadzić ją do powozu, gdzie koniecznie chciała siedzieć z przodu, z uszanowania dla p. Zameckiego. Ten ostatni nie dopuścił atoli do takiego ubliżenia godności płci pięknej, i usadowił się sam na przedniem siedzeniu obok zawiniątka,