Strona:Jan Lam - Idealisci.djvu/131

się wzajemnością. Codzień powtarzam Tadeuszowi, że nie pojmuje, dlaczego zachęcił go do bywania w naszym domu. To wiem, że gdybym była mężczyzną, p. Zgorzelski musiałby mi zdać sprawę ze swojego postępowania, zwłaszcza gdy Wandzia nie ma krewnego, któryby mógł ująć się za nią.
 — Gdybyś była mężczyzną — zauważył na to p. Tadeusz — miałabyś niewątpliwie sposób myślenia nader rycerski, ale trochę za porywczy. Zachęciłem Alfreda do bywania w naszym domu, bo widzę, że Wanda ginie z miłości dla niego, a mnie na starość miło widzieć, jak się młodzi kochają. Co się tyczy zamiarów Alferda, nie zagroziłem mu wprawdzie pistoletem, szablą, szpadą, ani żadną inną palną lub sieczną bronią, w razie gdyby one nie istniały lub nie były właściwemi — ale natomiast rozmówiłem się z nim po przyjacielsku, i jestem zupełnie zadowolonym z wyjaśnień, które od niego otrzymałem. Kruchówka niesie mu w przecięciu trzy tysiące przychodu, a z tego procent i amortyzacya długu bankowego pożerają połowę. Alfred spodziewa się, za kilka lat, przy oszczędnem życiu, uwolnić swój mająteczek od tego ciężaru, a i wówczas jeszcze, nawet z dodatkiem tego, coś przeznaczyła na posag dla Wandzi...
 — Ja nic nie przeznaczyłam, bo nic nie mam. Mój kochany, drogi materyalisto, nie wypieraj się twoich bezecnych i samolubnych czynów przed ks. Chyżyckim, który zna skrytości twojego kamiennego serca, jakkolwiek nie może powiedzieć, ażeby był twoim spowiednikiem, bezbożniku, co nie spowiadasz się nigdy. To on, on — dodała, pokazując księdzu swojego męża — wyposażył Wandzię, ja dam jej tylko wyprawę z mojego zbyt wygórowanego budżetu szpilkowego. I, Bogiem a prawdą, to wszystko razem wystarczy im zupełnie, a jeżeli Zgorzelski mimo to zwleka, to z powodu, że nie kocha się w Wandzie, nie kochał i kochać nie będzie jej, ani nikogo w świecie, i tylko czeka, czy nie znajdzie lepszej partyi, nim wyłysieje ze szczętem.
 — Ależ Heleńciu, bądź wyrozumiałą! Zgorzelski ma bardzo usprawiedliwioną i chwalebną ambicyę w tej mierze,