Ta strona została uwierzytelniona.
— 32 —
Niechaj ta przeszłość w pamiątki bogata
Przed okiem późnych wnuków się rozwinie,
Niech uczy wszystkie szanować wspomnienia,
I czyny mężów, i Boskie zrządzenia.
Bo tu nie koniec, o nie koniec pieśni,
O wielu rzeczach miałbym spiewać jeszcze,
O wielu dziwach nikt prawie już nie śni,
A gdy zechcecie, tu wam je domieszczę,
O wspólnej matki synowie boleśni!
W książnicy losów drzémią myśli wieszcze,
Tylko sen ciężki uspił naród chory
A duszę jego trapią senne zmory!
