remi równolegle rozwijała się i wzrastała prostytucja publiczna, popierana prócz powyższych, przez inne jeszcze czynniki.
I tak: ludzie handlujący, przy ówczesnych trudnych kommunikacjach, przez czas długi zdala od rodziny pozostając, potrzebowali kobiet publicznych, a nadto, przenosząc się z miejscowości bardziéj, do mniéj zepsutéj, byli często nauczycielami rozpusty. Uwzględniano nawet poniekąd ich wyjątkowe położenie, np. we Francji, w czasie największych prześladowań nierządu, dozwolono go kupcom włoskim.
Innym także silnym czynnikiem prostytucji były średniowieczne uniwersytety. W epoce odrodzenia nauk bywało w nich po kilkanaście tysięcy studentów, w ówczesnym np. Paryżu, w dzielnicy łacińskiéj, mieszkało ich do 15,000. Charakterystyczném jest, iż prawnicy owego czasu, między dowodami, z mocy których kobietę za publiczną uznać należy, przytaczają uczęszczanie jej do studenckich mieszkań, gdyż jak mówi jeden z nich, nie można przypuścić, aby tam chodziła dla odmawiania pacierza, („ut dicat Pater noster”). Tenże sam autor sądzi, iż gospodarz wynajmujący mieszkanie studentowi nie może kazać wypędzać wizytującej go prostytutki, gdyż, dodaje: „gospodarz powinien był przewidzieć, że studenci są rozpustnikami i że ze swéj natury, (natura sua), poszukują kobiet”[1].
Co się tyczy wojska, nie było ono nigdy tak rozpustne, jak w średnich wiekach. Armje złożone z niekarnych tłumów, chciwych rabunków i nieporządku, włó-
- ↑ Garoni commentaria in tit. de meretricibus et lenonibus constit. Mediol. 1628. — p. 4.
