Strona:Jan Maurycy Kamiński - O prostytucji.djvu/51

rządnice (qui ad ostia meretricum ignem immitunt) prawo więc chcąc ukrucić te nadużycia groziło za nie karami, a mianowicie: człowiek z gminu obwiniony o podobne przestępstwo, miał być brany na tortury, chłostany, piętnowany, lub na zawsze z kraju wyganiany, szlachta zaś i obywatele wolni od chłosty i piętnowania, podlegali samej tylko torturze i karze więzienia lub wygnania podług uznania sędziego: w każdym razie ponosić mieli koszta szkód i strat w summie cztery razy większej od realnie wyrządzonej szkody. Pomijając dalsze rozporządzenia Pawła II-go, zaznaczamy iż następca jego Syxtus IV, kazał kosztem skarbowym wybudować dom publiczny, który następnie puszczono w dzierżawę. Juliusz II-gi dla położenia tamy ciągłym napadom na domy nierządu, jak również chcąc zgorszenie zamknąć w pewnych granicach, bullą swą z r. 1510 wyznaczył prostytutkom na mieszkanie osobną dzielnicę. Leon X wydał rozporządzenie dotyczące utrzymania porządku, a Klemens VII chcąc z mniejszyć zyski kobiet publicznych, postanowił, iż gdyby chciały dysponować swym majątkiem między żyjącemi lub na wypadek śmierci, połowa tego majątku ma przechodzić na korzyść klasztoru Santa Maria de la Penitenza. W r. 1542 pobrano nadto w Rzymie podatek od 4500 prostytutek, w téj liczbie naturalnie nie mieściły się prostytutki arystokracji, która pamiętając niedawne tradycje Borgiów nie odznaczała się jak wiadomo zbyteczną czystością obyczajów.
 Kończąc ten krótki przegląd przepisów dotyczących prostytucji w wiekach średnich, musimy nadmienić, iż wiele rzeczy jest tu pominiętych, wiele bardzo ogólnie przedstawionych, Chcąc wyczerpać przedmiot trzebaby