Agnieszki, a w nim przeżywszy świątobliwie lat 13, pospieszyła do Pana nad pany po wiekuistą nagrodę 1236 r.“
Zastanówmy się na chwilę nad życiem tych dwóch towarzyszek bł. Dianny. Tylko grób i wiarogodne tradycye mówią nam o świętości Amandy, biorącej udział we czci oddawanej bł. Diannie.
Cecylię znamy ze świadectwa jej własnych opowiadań wiernie zebranych i starannie przechowanych. Dożyła ostatnich lat XIII wieku i często badaną była o owym czasie pełnym błogich cudów.
Wiemy, iż w 23 wiośnie życia objęła zarząd klasztoru św. Agnieszki, a po kilku latach przełożeństwa, umiała zająć miejsce zwyczajnej zakonnicy i trzymać się w ukryciu. Wszelako, zaufanie jakie sobie zjednała u sióstr swoich, zmuszało ją niejednokrotnie powracać na to stanowisko i przewodniczyć im na drodze wytkniętej przez św. Dominika. Z jakąż niebiańską łaskawością ta matka ukształcona w tak
