Kilim, kilimek — kobierzec, dywanik.
Kir — sukno pospolite śląskie różnego koloru.
Kir trójżaglowy, dwużaglowy — prawdopodobnie gatunek kiru podobnego do płótna żaglowego.
Kitlik, kitel, kitla — suknia zwierzchnia męska lub żeńska.
Kitajka — materya jedwabna w różnych kolorach i gatunkah.
Kobierzec — dywan perski, lub inne deki kosztowne na wzór tamtych wyrabiane w Polsce.
Kolibaka, kulbaka — siodło, na którem jeździec siedzi.
Kolet — krótka suknia; koletem nazywano również kołnierz wywinięty, kosztownie haftowany.
Koloński — z Kolonii w Niemczech nad Renem.
Koltryna, kołtrzyna, kołdra na ścianie — opona, obicie ścienne malowane na płótnie, nakształt gobelinów. — Kołdrami nazywano także obicia papierowe, na ścianie domów zawieszane, z wyobrażeniem zwierząt, ptaków, kwiatów i t. p. Są to odciski z form na drzewie rzniętych, grubo kolorowane.[1]
Kołpak — czapka wysoka obłożona futrem, nieco szersza u góry niż u dołu.
Koncerz — miecz długi, prosty i szeroki, który przywiązywano do kulbaki po lewej stronie.
Kopieniak — płaszcz od deszczu bez rękawów, podobny do burki, kroju węgierskiego z peleryną.
Kord — miecz prosty krótki, który noszono przy boku pasa.
Korona — lichtarz z rozmaitemi naokoło gałęziami czyli ramionami; pająk wiszący u powały, czyli zawiesisty.
Kosperd niemiecki — gatunek bardysza do pchnięcia służący: kij z siekierką nakształt halabardy.
Kotczy, kocz — powozik, wóz kryty.
Knaflik, knefel — guzik srebrny u sukni.
Kreza, kryza — kołnierz marszczony lub koronkami obszyty (trepele, treperele).
Kromras — rodzaj dawnej tkaniny wełnianej, używanej do stroju niewieściego.
Krzoska — strzelba krzesząca czyli z krzesiwem.
Kształt u sukni — strój na piersi, napierśnik białogłowski; sznurówka, stanik kobiecy do figury; suknia z fasonem.[2]
