Naczelnik, naczółek — strój czyli przepaska naczelna, na czele noszona (kopfbinde).
Nahajka — bicz tatarski, kańczug.
Nalewka — rodzaj koneweczki do polewania rąk przy myciu, dzbanuszek.
Nasuwień — suknia, która się na wierzch nasuwa, wierzchnia suknia; suknia fałdzista.
Naszyjnik — strój dawny w kształcie wąskiego paska, naszytego perłami i błyskotkami, noszonego na szyi, a zawiązującego się na karku z końcami tasiemeczek.
Nędza — materya jedwabna szychem przerabiana, różnego gatunku.
Noszenie (monile) — klejnoty i wogóle wszelkie ozdoby z drogimi kamieniami, perłami, zawieszane na szyi lub piersiach (naszyjnik, napierśnik).
Nowogródki — futra popielicowe z okolic Nowogródka na Litwie.
Nożenki — pochwa srebrna na nóż, pokrowiec od noża.
Obręcz, jak wskazuje nazwa łacińska „torques“, tu i owdzie nawiasowo w inwentarzach dodana, był to długi łańcuch czyli naszyjnik[1] (aureus circulus a collo pendens usque ad pectus), który nosiły kobiety na szyi, przepasując nim stanik lub w festony zawieszając. — Pod tym wyrazem obręcz, obręcze, rozumiano także niekiedy srebrne paski kobiece.[2]
Olstro — futerał skórzany na karabin lub pistolet dla jazdy polskiej, obok siodła na koniu.
Otroczy, otrocki — męski.
Oźnica — suszarnia słodu, słodownia, mielcuch.
Pacierze piżmowe — gałki wonne do noszenia przy sobie dla woni, rodzaj dzisiejszych perfum.
Pancerz — zbroja blaszana zasłaniająca piersi; blacha żelazna na piersi.
Panew, panwia — naczynie odlane z żelaza lub miedzi, nakształt kociołka.
Pakłak — grube sukno.
Pasamon, pasaman — strefa do bramowania czyli obszywania sukni, w różnych kolorach i gatunkach.
