z Anglii, Belgii, Hiszpanii, Niemiec, Polski, Włoch, a nawet z Ameryki. W samo święto Serca P. Jezusa 20 czerwca, liczba pielgrzymów dochodziła do 25 tysięcy. Każdy z nich nosił na piersiach swoich szkaplerzyk Najśw. Serca. Procesyonalnie obchodzono wówczas ogród klasztorny Panien Wizytek i zwiedzano z wielkiem zajęciem owe uświęcone miejsca, gdzie się Pan Jezus bł. Małgorzacie niejednokrotnie objawił. Lud śpiewał prześliczną pieśń, której każda zwrotka tym się kończyła wierszem: Boże litościwy, Boże Zbawicielu, Rzym i Francyę w imię Serca Jezusa zbaw![1].
Nad tą wstęgą ludzi powiewało do 100 chorągwi — na każdej z nich wyhaftowane złotem Serce Pana Jezusa. Nie zabrakło tam i chorągwi emigracyi polskiej z Orłem i Pogonią, na której pod wizerunkiem Serca P. Jezusa złotemi literami umieszczono te słowa: „Do Ciebie wygnańcy z płaczem wołamy“.
Dnia 29 czerwca pomiędzy tłumami ludu zobaczyć mogłeś 150 deputowanych francuskich. Owe pamiętne dni spotęgo-
- ↑ Dieu au Clemence
O Dieu Sauveur,
Sauvez Rome et la France,
Au nom du Sacré Coeur!
