wały jeszcze bardziej zapał i miłość ku Najśw. Sercu. Były one prawdziwemi festynami religijno-narodowemi.
Dwóchsetny jubileusz, odbyty na dniu 16 czerwca 1875 r., pozostanie na zawsze pamiętnym w historyi naszego nabożeństwa. W tym dniu rozprószone po całej kuli ziemskiej katolickie ludy, przypuściły ogólny szturm do nieba. Pierwsza myśl do podobnego aktu dojrzała i wyszła pod d. 26 października 1874 r., od kardynała Floriana Desprez’a, arcybiskupa Tolosańskiego. Już na początku 1875 r. złożył Piusowi IX O. Chevalier z Issoudun, jenerał missyonarzy Serca Jezusowego, 30 ogromnych tomów in folio, z adresami katolików ze wszystkich stron świata, błagających o poświęcenie Rzymu i całego katolickiego Kościoła Najśw. Sercu P. Jezusa. Trzy miliony wiernych podpisało tę prośbę, a między nimi znajdują się imiona najznakomitszych w świecie mężów; oprócz tego od 525 biskupów z różnych stron świata, otrzymał Ojciec św. podobne supliki. Wielki ten papież, idąc za wyższem natchnieniem Bożem i przychylając się zarazem do prośby tylu serc katolickich, postanowił uciśniony Kościół, zbłąkaną ludzkość, cierpiące narody, słowem świat cały, poświęcić Najśw. Sercu
Strona:Jan Sygański - Historya Nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.djvu/101
Ta strona została przepisana.