czci Najśw. Serca. Stosowne kazanie, wygłoszone przez słynnego z wymowy ks. Zygmunta Goliana, dopełniło tej pamiątkowej uroczystości.
Z prawdziwą pociechą ducha zaznaczyć mi wypada, że w ostatnich trzydziestu latach (1856—1886) nabożeństwo do Serca Jezusowego doszło do zadziwiających rozmiarów. Dostało się szczęśliwie do wszystkich prawie warstw społeczeństwa — stało się wielkiem kościelnem nabożeństwem w całem tego słowa znaczeniu. Po wszystkich pierwszorzędnych miastach katolickiego świata, wznoszą się już wspaniałe kościoły pod wezwaniem Najśw. Serca, jako to: w Amsterdamie, Brukseli, Birmingham, Dublinie, Edynburgu, Glazgowie, Gracu, Genewie, Londynie, Lizbonie, Leicester, Lubece, Marsylii, Manchester, Nottingham, Paryżu[1], Peszcie, Pradze, Rzymie[2], Turynie, Tuluzie, Utrechcie, Wiedniu. A któż wszystkie policzyć zdoła, zwłaszcza w zamorskich krajach? W samej Anglii, Irlandyi i Szkocyi jest ich ogółem dotąd 52, z pomiędzy których kościół w Skipton zbudowany jest jeszcze 1757, w Exeter 1790, w Brentwood 1836 r.
