Wikiźródła

Strona:Jan Sygański - Historya Nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.djvu/112

Ta strona została przepisana.

świadczy stara i nader rzadka książeczka ustaw i odpustów tegoż bractwa[1]. Między Bazylianami polskimi, jednym z największych zelatorów nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego, był słynący nauką i świętością życia ks. Tymoteusz Szczurowski, św. Teol. dr. i protonotaryusz Stolicy Świętej[2]. W swem cennem, dziś ledwie komu znanem dziele, mówi on o rozmaitych czasach, t. j. pacierzach kanonicznych, a wspominając czas dziewiąty, kończy temi słowy: „Tu należy polecać dusze rodziców, krewnych, przyjaciół i wszystkich w czyśćcu będących Sercu Jezusowemu“[3]. Czcił więc w sposób szczególny Najśw. Serce Pana Jezusa. I nikt OO. Bazylianom tego za złe nie brał, ani ich o polszczenie i latynizowanie obrządku ruskiego nie posądzał, bo przecież nabo-

  1. ↑ Nabożeństwo skuteczne do Najśw. Serca Jezusowego, dla wygody bractwa do cerkwi Suckowskiej XX. Bazylianów wprowadzonego roku 1773. Wilno w druk. XX. Bazylianów.
  2. ↑ Urodzony w r. 1740 na Wołyniu, wstąpił do zakonu licząc lat 18, umarł w r. 1812. Pisał wiele ksiąg i słynął jako missyonarz między ludem unickim koło Białej, gdzie św. Jozafat pochowany. Pieśni przez niego układane, lud śpiewał na całem Podlasiu.
  3. ↑ Hasło Zbawienne Nauki Apostolskiej. Wilno 1780. T. I., str. 236.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Jan_Sygański_-_Historya_Nabożeństwa_do_Najśw._Serca_Jezusowego.djvu/112&oldid=1761517”