których 250 padło ofiarą swego poświęcenia[1].
W czasie tej okropnej chłosty Bożej, mieszkała w Marsylii świątobliwą Wizytka, Magdalena de Remusat. Ona to miała od Boga objawionem, że dla ubłagania miłosierdzia Bożego, należy poświęcić miasto i całą dyecezyę Najśw. Sercu Pana Jezusa, a każdy kto pragnie być zachowanym od zarazy, ma nosić na sobie szkaplerzyk z napisem: Arréte! le Coeur de Jésus est avec nous. Stój! Serce Jezusa ze mną. Jakoż biskup marsylijski nie pozostał głuchym na to wezwanie służebnicy Bożej. W samą uroczystość WW. Świętych, kazał wystawić ołtarz na otwartem miejscu, a wyszedłszy ze swego; pałacu boso, z powrozem na szyi na znak pokuty, jak niegdyś w XVI. wieku św. Karol Boromeusz, biskup Medyolański, zbliżył się do stóp ołtarza, — odprawił przed nim mszę św. i odczytał głośno w imieniu miasta i dyecezyi, akt poświęcenia się Sercu P. Jezusa, w końcu urządził uroczystą processyę, wśród której on sam boso niósł Przenajśw. Sakrament. Od tego dnia zaraza, dotąd gwałtownie grasująca, poczęła słabnąć, a niebawem całkowicie
- ↑ Zob. uzupełnienia nr. 8.
