Strona:Jan Sygański - Historya Nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.djvu/69

lecz także w Aix (Aquae Sextiae), Arelacie, Tulonie, Karpentoracie i Awenionie, które acz nie tak strasznie nawiedzone zarazą, nie napróżno uciekały się do Najsł. Serca Jezusowego.
 Odtąd to zwyczaj noszenia szkaplerzyka Serca Jezusowego, ustalał się powoli we Francyi, a ztamtąd przeniósł się do innych krajów. Głównie jednak w ostatnich latach rozliczne łaski, otrzymane za pomocą szkaplerzyka, zwyczaj ten bardziej rozpowszechniły. Tak n. p. gdy w roku 1865 wybuchła cholera w Ambianie (Amiens) i w kilku znaczniejszych miastach francuskich, wiele osób chcąc się uchronić od choroby, brało na siebie ten szkaplerzyk, albo go na drzwiach przybijano. W wojnie niemiecko-francuskiej (1870—1871) kładli go na siebie żołnierze, jako puklerz i tarczę przeciw kulom nieprzyjacielskim. Od r. 1872 zaczęto go już ogólniej nosić, zwłaszcza we Francyi, Irlandyi, Lombardyi i środkowych Włoszech. Cud marsylijski przechodząc z ust do ust, żywo zatętnił w sercach wiernych Kościoła Chrystusowego, to też w latach 1726 i 1729 za Benedykta XIII, poruszono na nowo sprawę nabożeństwa do Serca Jezusowego, domagano się zwłaszcza mszy św. i pacierzy kapłańskich. Pomię-