Strona:Jan Sygański - Historya Nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.djvu/75

 Marsylianie prowadząc w XVIII. wieku rozległy handel z Grecyą, przywieźli ze sobą i rozwinęli cześć Serca Jezusowego po całym Wschodzie. I tak w roku 1733 założonem zostało w Konstantynopolu bractwo Najśw. Serca, na przedmieściu Gralata, przy kościele OO. Dominikanów, które składało się z kupców marsylijskich, bawiących dla interesów w posiadłościach Sułtana. Kościoły Jezuitów w Anturze na Libanie 1726; Maronitów w Damaszku 1730, Kapucynów w Alepie 1740, gromadziły pod chorągiew Serca Jezusowego chrześcijan rozmaitych obrządków, zamieszkujących Syryę. Z aktów rzymskich, niedawno drukiem ogłoszonych, dowiadujemy się, że do r. 1726 zawiązało się już po najrozmaitszych krajach 317 bractw, a w roku 1764 liczba tychże wzrosła do 1089. Papież Klemens XII. od r. 1730—1740, wydał 224 Brewia odpustowe na korzyść bractw Serca Jezusowego po różnych krajach. Jego następca Benedykt XIV., gorliwy obrońca i wielki miłośnik nabożeństwa, w przeciągu XVIII-letniego pontyfikatu swego (1740—1758) wydał ich 414, a nawet sam osobiście rozdawał drogocenne, złotem i jedwabiem wyszywane obrazy Najśw. Serca, ukoronowanym głowom. Taki zaszczyt spotkał mię-