Strona:Jan Sygański - Historya Nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.djvu/83

i tylu innych, których czyny istnieją dotąd, a pamięć błogosławioną jest wszędzie, gdzie tylko pracowali w winnicy Pańskiej.
 Drugie zgromadzenie to „Siostry Serca Jezusowego“, założone przy pomocy O. Tournely’ego i O. Varin, przez czcigodną Matkę Magdalenę Barat 1800 r. Zajmuje się ono wychowaniem panien i ubogich dziewcząt i liczy obecnie w różnych krajach przeszło 6000 zakonnic. Polskie Sercanki mają od r. 1843 dom we Lwowie przy placu św. Jura, a od r. 1872 na Smichowie pod Pragą, dokąd w czasie walki kulturnej z Wildy, pod Poznaniem, przenieść się musiały.
 Trzeciem wreszcie zgromadzeniem, to „Kongregacya Najśw. Serca Jezusa i Maryi“ (Pères et Religieuses de Picpus), ufundowana w r. 1805 przez pobożnego księdza Coudrin i panią Henrykę Aymer de la Chevalerie.
 Długoletnie rządy Piusa IX. (1846—1878), stanowią bez wątpienia najświetniejszą epokę rozwoju czci Najśw. Serca. Jeszcze 1844 r. zawiązało się w południowej Francyi, dzięki gorliwości O. Gautrelet, przełożonego domu jezuickiego w Vals w pobliżu miasta Puy, tak zwane „Apostolstwo Modlitwy“, mające na celu sze-