rzenie większej chwały Bożej na ziemi, nawrócenie niewiernych i grzeszników za pośrednictwem modłów zanoszonych do Najśw. Serca Jezusowego. Równocześnie prawie zawiązało się Apostolstwo pod inną nieco nazwą we Włoszech. O jego rozpowszechnienie w Rzymie starał się znany z wielkiej świątobliwości ks. Wincenty Palotti, a w Turynie O. Pellico S. J. Pierwsi członkowie tego stowarzyszenia rozdzielili między siebie różne kraje świata, a każdy wziął sobie za zadanie modlić się za kraj mu przeznaczony, w zjednoczeniu z modłami samego Najśw. Serca, za nawrócenie świata. O. Henryk Ramiére T. J., pierwszy generalny przewodnik Apostolstwa, naznaczał później jednę co miesiąc wspólną wszystkim intencyę, czy to za nawrócenie jakiego kraju, czy na inną naglącą potrzebę Kościoła i dusz ludzkich, a ten zwyczaj przechowuje się dotąd. Ojciec św. Pius IX. po dwakroć potwierdził i hojnymi odpustami wzbogacił to pobożne stowarzyszenie[1], liczące kilka milionów członków po całym katolickim świecie. W maju 1879 r. zorganizował i na nowo potwierdził statuta Apo-
- ↑ Dnia 19 sierpnia 1849, w czasie swego wygnania w Gaecie i d. 26 lutego 1861.
