bandoletowy z ładownicą[1] — nahajkę tatarską — taftuj musułbasowy[2] — nóż podoliński z nożenkami[3] — czapkę czerwoną karmazynową sobolczykiem opuszoną — obuch srebrem nabijany — kilimek z pod wojłoka[4]...
Niewiadomo jednak, jaki był rezultat tej skargi i jaki skutek tego niesłychanego gwałtu, rzucającego tak jaskrawe światło na obyczaje ówczesnego mieszczaństwa, gdyż według zapisku w księdze ławniczej: Hoc anno Marte impediente causae forenses, praesertim graviores, silebant[5].
W dwa miesiące potem 1657 r. książę Jerzy Rakoczy, sojusznik Szwedów, ze swymi Siedmiogrodzianami, Wołochami i Kozakami niszczy całe, niestety, bezbronne Podkarpacie, począwszy ode Lwowa aż do samego Krakowa[6]. Zajmuje w ostatnich dniach stycznia w swym pochodzie bez oporu Stryj — odparty ogniem działowym od Lwowa (23. lut.), posuwa się pod Przemyśl i oblega go przez 5 dni — ściąga znaczny okup od Jarosławia — przypuszcza szturm do zamku Lubomirskiego w Łańcucie, lecz zmuszony odstąpić, straciwszy tamże 800 ludzi[7]. Po spaleniu Rzeszowa w dniu 6. marca[8], wyrusza w Jasielskie, gdzie 19. marca niszczy ogniem Brzostek wraz z kościołem, następnie przedmieścia Krosna, tudzież Brzozów z kościołem, wkońcu zdobywa i burzy zamek w Odrzykoniu i Szymbarku koło Gorlic. Nareszcie 28. marca zajmuje Kraków i w okolicach Opatowa łączy się (14. kwietnia) z nadciągającym z Prus Karolem Gustawem. O ile Nowy Sącz lub jego najbliższa okolica mogły ucierpieć od wojsk Rakoczego, nie da się szczegółowo powiedzieć z istniejących źródeł.
Już w styczniu tego roku panował w Nowym Sączu niezwykły popłoch i ruch wojenny. Burmistrz Bogdałowicz nie mało miał kłopotu z różnymi gońcami, których ustawicznie posyłać musiał z listami
- ↑ Ładownica — puszka, torebka na ładunki.
- ↑ Tawtun, tawtuj — przykrycie na strzały; musułbasowy — turecki.
- ↑ Nożenki — pochwa na nóż.
- ↑ Kilimek — kobierzec mały; wojłok — materya wełniana pod kulbakę, pokład pod siodło.
- ↑ Act. Scabin. T. 63. p. 740.
- ↑ Jemiołowski: Pamiętnik współczesny od 1648—1679. str. 118—119.
- ↑ Portofolio T. II. str. 116.
- ↑ Acta. Scabinalia Rzeszov. Lib. III. p. 646.
