dniem 20. września 1763 r., z tem atoli wyraźnem zastrzeżeniem, ażeby wieczyście co kwartał składali do kościoła farnego kamien topionego łoju na światło przed Najśw. Sakramentem[1].
Dobra miejskie za różne pożyczki i długi wypuszczano w dzierżawę zastawną. I tak Żeleźnikowę trzymał od 1732—1744 roku w dzierżawie zastawnej za dług 7.156 złp. ksiądz Sebastyan Wittan[2], kanonik katedralny lwowski, proboszcz nowosandecki i halicki. Później znów od 1748 r. trzymał ją Jan Lipski, podczaszy chełmiński, za 17.500 złp., które wypożyczył miastu[3]. — Jeszcze w roku 1754 Franciszek z Wielkiej Witwicy Witwicki, podwojewodzy pilźnieński, komendant chorągwi pancernej księcia Karola Sapiechy, wojewody brzesko-litewskiego, pożyczył miastu 6.000 złp. Puszczono mu zato w dzierżawę zastawną Falkowę z przyległościami. Nieco później jego spadkobiercy, Wincenty, Józef i Kunegunda Witwiccy wzięli w dzierżawę zastawną także Paszyn i Piątkowę za długi, wynoszące 15.635 złp.[4]. — W 1760 r. Józef Czechowski za wypożyczenie miastu 1.800 złp., wziął na trzy lata w dzierżawę zastawną folwark miejski w Gorzkowie, tak zwany Flakowski, który od 1753 roku trzymał w dzierżawie Antoni Jałbrzykowski, podczaszy łomżyński[5]. Po śmierci męża trzymała go dalej pozostała wdowa, Katarzyna Czechowska, lecz upomniała się wreszcie prawnie o należytość mężowską.
W r. 1763 Andrzej Skrudziński pożyczył miastu 500 złp., zato wziął na trzy lata w dzierżawę zastawną pewien grunt na którym dawniej znajdował się blech miejski (dealbatorium carbasorum). Po upływie trzechlecia pożyczył znów miastu 200 złp. na zapłacenie czopowego. Długu na zwracano, odsetki z każdym rokiem wzrastały, więc pozostała wdowa, Justyna Skrudzińska, wniosła skargę przeciwko miastu[6].
- ↑ Oblatum in castro sandecensi fer. IV. post fest. s. Margar. proxima die 14 Julii 1773.
- ↑ Równocześnie z ks. Felicyanem Sebastyanem Wittanem, proboszczem nowosandeckim i halickim, żył ks. Jan Nepom. Rafał Wittan. Z dziekana kolleg. sandec. zakonnik norbertański, obrany opatem sandeckim 24. września 1742, obleczony 18. grudnia i uwolniony od nowicyatu za dyspenzą generała zakonu, benedykowany w Kielcach przez kardynała Jana Lipskiego 25. marca 1743 r. Na wiosnę 1745 r. zrzekł się dobrowolnie godności opackiej i wstąpił za dyspenzą papieską do Kamedułów na Bielanach pod Krakowem 18. maja t. r. Złożył profesyę 2. lipca 1746 r.: rządził klasztorem bielańskim 1757—1759; zmarł w eremie pod Warszawą 1783 r.
- ↑ Actum in castro sandecensi 15. martii 1733. Copia ex anno 1781 nr. 119 sub lit. K.
- ↑ Actum in collegio neosandecensi Reverendorum Patrum Scholarum Piarum, ex ratione contlagrationis arcis sandecensis, fer. IV. ante festum s. Martini pontif. proxima, die 9. novembris A. D. 1774.
- ↑ Kopia inwentarza budynków na roli Flakowskiej w Gorzkowie 2. kwietnia 1753 r.
- ↑ Rachunek uczciwej Justyny Skrudzińskiej, posesorki zastawnej pola, na którem był blech Nowego Sandcza, od 3. paźdz. 1763 do 3. paźdz. 1777 r. podany.
