Wikiźródła

Strona:Jan Sygański - Historya Nowego Sącza.djvu/240

Ta strona została przepisana.

1530 r., na dobrach, zamkach i miastach: Sączu, Sanoku, Bieczu i Przemyślu[1], które aż do r. 1545 trzymała królowa Bona Sforza tytułem swego wiana[2].
 Stefan Batory, w czasie pobytu swego w Grodnie 30. marca 1580 r., nadał Stanisławowi Mężykowi, staroście grodowemu, w dożywocie dobra sandeckie, przynoszące rocznego dochodu 2.346 złp. 3 gr.; z tem jednak zastrzeżeniem, ażeby płacił rocznie do kwarty t. j. na utrzymanie wojska Rzpltej 469 złp. 6 gr., resztę zaś t. j. 1.876 złp. 27 gr. mógł obracać na swój własny pożytek. W dwóch następnych latach (1581—1582) pobierał on również po 200 bałwanów soli z żup krakowskich; rachując bałwan po 4 złp. 4 gr. czyniło to rocznie 826 złp. 20 gr.[3]. Odtąd trzymali już stale dobra królewskie starostowie grodowi aż do r. 1784.
 Władysław IV. pod dniem 20. maja 1646 r. nadał dobra sandeckie w dożywocie Konstantemu Lubomirskiemu, ze względu na zasługi ojca jego Stanisława, „quem Ottomanica Chocimensis pugna — słowa są to Władysława IV. — celegri elogio reddidit in serum posteritatem commendatissimum“. Do tych dóbr królewskich należał podówczas Nowy Sącz z zamkiem i wsiami: Stadła, Gostwica, Biczyce, Trzetrzewina, Krasne, Pisarzowa, Kunów, Mystków, Cieniawa, Mszalnica, Ptaszkowa, Pławsna, Falkowa, Kamionka, Królowa i Jamnica. Prócz tego miasteczko Piwniczna z wójtostwem w Łomnicy i Kokuszce; wreszcie tenuta[4] grybowska z miasteczkiem Grybowem i wsiami: Gródek, Kąclowa, Siołkowa, Biała Wyżna i Niżna, Binczarowa i Bogusza[5].

 Podług lustracyi województwa krakowskiego z r. 1765 starostwo grodowe sandeckie obejmowało miasta: Nowy Sącz i Piwniczną — tudzież 17 wsi: Stadła, Gostwica, Biczyce, Krasne, Trzetrewina, Pisarzowa, Jamnica, Kunów, Falkowa, Kamionka, Łomnica, Ptaszkowa, Królowa polska i ruska, Mystków, Cieniawa i Mszalnica[6]. Ogólny dochód z tych dóbr królewskich wynosił

  1. ↑ Dogiel: Codex diplom. pol. T. I. p. 186, 204. — Przezdziecki: Jagiellonki pol. w XVI. w. T. I. str. 101—102.
  2. ↑ Prochaska: Materyały archiw. z metr. litew. 1348—1607, str. 165.
  3. ↑ Pawiński: Źródła dziejowe. T. IX. cz. II. str. 38, 66, 259.
  4. ↑ Dzierżawa, starostwo niegrodowe, bez jurysdykcyi sądowej.
  5. ↑ Act. Castr. Rel. T. 125, p. 485.
  6. ↑ Oczywiście jest tu mowa tylko o dobrach królewskich w powiecie sandeckim, o innych bowiem dobrach tak duchownych jako i szlacheckich w obrębie starostwa milczy lustracya.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Jan_Sygański_-_Historya_Nowego_Sącza.djvu/240&oldid=1390298”