Wawrzyniec Spytek z Zakliczyna na Melsztynie Jordan h. Trąby, star. przemyski, kamionecki i czchowski, podskarbi wiel. koron., kasztel. sandec.[1] 1549—1555; wojew. sandomier. 1556—1563, następnie krakow. 1563—1565; kasztel. krakow. 1565—1568, † w Mogilanach 11. marca 1568, jak świadczy wspaniały grobowiec w kościele Augustyanów w Krakowie.
Walenty z Dembian Dembiński h. Rawicz, kasztel. biecki 1550—1555; star. chęciński, lubomelski i czorsztyński, kasztel. sandec. 1556—1564; podskar. wiel. koron. 1562—1564; kanclerz wiel. koron. 1564—1576; kasztel, krakow. 1576—1584, † 16. października 1584, jak świadczy monument w katedrze krakow.
Stanisław z Sulejowa Sobek h. Brochwicz, podskar. wielki koron., star. tyszowiecki i małogoski, kasztel. sandec. 1564—1568; postąp. na kasztel. sandomier. eodem anno, † 1569.
Hieronim z Ossolina Ossoliński h. Topór, star. krzeczowski, kasztel. sandec. 1568—1569; kasztel. sandomier. 1570—1576, † 1576.
Mikołaj z Wojsławic Cikowski h. Radwan, star. sanocki, dziedzicz. wójt bocheń., kasztel. sandec.[2] 1570—1578.
Stanisław ze Żmigrodu Stadnicki h. Śreniawa, kasztel. sandec. 1578—1588.
Krzysztof z Komorowa Komorowski h. Korczak, hr. na Żywcu i Suchej, kasztel. sandec. 1588—1608, † 6. lipca 1608, pochow. w Żywcu.
Joachim z Ocieszyna Ocieski h. Jastrzębiec, star. olsztyński, kasztel. sandec. od 26. sierpnia[3] 1608—1613, † w kwiet. 1613, pochow. w Cerekwi pod Bochnią[4].
Zygmunt ze Szczekarzewic na Melsztynie Tarło h. Topór, kasztel. sandec.[5] 1613—1628, † 7. września 1628, pochowany w Żarkach.
- ↑ Act. Castr. Sandecen. T. 5. p. 99, 264, 385; T. 6. p. 525, 577, 735.
- ↑ Act. Castr. Sanocen. Inser. T. 45. — Kosiński: Przewod. herald. T. V. str. 652.
- ↑ Cracoviae 26. augusti 1608: castellanatus Sandecensis Joachimo Ocieski, capitaneo Olsztynensi, confertur. Metr. reg. vol. 151. fol. 311.
- ↑ Fab. Birkowski: Syn koronny... Kazanie na pogrzebie Joachima Ocieskiego, kasztel. sandec. Kraków 1613.
- ↑ Lublini fer. III. post dominicam Misericordiae (23. kwietnia) 1613, Janusz książę Ostrogski zapisuje dożywocie żonie swej Teofili Tarłównie, córce Zygmunta Tarły, kasztelana sandeckiego.