i o szarpanie dobrego swego imienia; przypomniał ledwo zapomnianą sprawę i kary wyrzeczone i prosił, aby urząd na tak niepowściągliwy język hamulec twardy obmyślił; krótko mówiąc, żądał kary śmierci na Użewskiego za nastawanie na życie i szarpanie sławy. Nie chciał Użewski stanąć osobiście, lecz przysłał zastępcę z bojaźni, aby go nie imano. Odrzucono zastępcę, wzywając go powtórnie. Szlachta ujęła się za nim i gromadnie towarzyszyła mu na ratusz. Zatem sąd nie śmiał sądzić i w nadziei zgody wyznaczył nowe roki[1].
Użewski, naradziwszy się z przyjaciołmi swymi, odparł pozew, twierdząc, iż pismo, podane w grodzie panu Ujejskiemu, nie zawierało w sobie żadnych zohydzeń ani obmów, że to nie był paszkwil, lecz prosta kontra wydatków publicznych, jak to ją często rajce pomiędzy sobą spisują. Powoływał się na różnych autorów prawników: na Czaradzkiego, Alciatę, Groickiego, Damhuderiusza[2] i innych, uporczywie twierdząc, iż pierwej i teraz nie paszkwil, ale prosty rejestrzyk wydatków spisywał[3].
Sąd, wysłuchawszy stron obu, nakazał znowu odwołanie obmowy i 5 dni więzienia. Użewski apelował do wyroku sądu wyższego krakowskiego, który zważywszy, iż nie było udowodniono, jakoby to był istotnie paszkwil, zniósł wyrok ławicy sandeckiej, rozkazując wzajemne przeproszenie się uczciwe[4].
Ale na to nie przystał znowu Użewski i odniósł się do wyższego sądu sześciu miast wybranych, do których należał Kraków, Nowy Sącz, Kazimierz, Bochnia, Wieliczka i Olkusz. Według starodawnego obyczaju zagaiwszy sąd na ratuszu, zasiedli sędziowie do prawa wyższego na zamku krakowskim i pod przewodnictwem Gabryela Ochockiego, doktora medycyny[5], zastępcy pana burmistrza, Wojeńskiego[6], sądzili sprawę Rogalskiego, nic jeno Boga samego przed oczyma mając. Zapadł wyrok, aby Użewski przeprosił, odwo-
- ↑ Act. Scab. T. 55. p. 867.
- ↑ Grzegorz Czaradzki, prawnik i pisarz kancelaryi Zygmunta III. (1612—1620), — Andrzej Alciati, prawnik włoski † w Pawii 1550, — Bartosz Groicki, prawnik za panowania Zygmunta Augusta i Stefana Batorego (1559—1582), — Jodocus czyli Justus Damhouderius, słynny prawnik belgijski.
- ↑ Act. Scab. T. 55. p. 924.
- ↑ Act. Scab. T. 55. p. 924.
- ↑ W bibl. Ossolińskich we Lwowie nr. 691. przechował się rękopis: „Stephanoma palladium virtuti et meritis clar. et doct. dni Gabrielis Ochocki. dum insigni laurea doctoratus in alma universitate Cracoviensi publice ornaretur, concinnatum anno partus virginei 1629.“
- ↑ Maciej Wojeński, doktor medycyny — tak go piszą akta sandec. — tudzież Teod. Wierzbowski: Materyały do dziej. piśm. pol. T. I. str. 338. Warszawa 1900. — Muczkowski: Liber promot. zowie go: Wonieiscius (Woniejski) Mathias, doctor philosophiae ac medicinae
