cowitych rękodzielników. Wystarczy nadmienić, że według ustawy z 18. września 1630 pobierali krawcy:
Od delii długiej sukiennej z 12 pętlicami, jedwabną podszewką podszytej 20 gr.
Od uszycia ubrania podkładnego 8 gr.
Od uszycia kołpaka sukiennego 4 gr.
Od żupana prostego niesznurkowanego 10 gr.
Od delii listwowanej 10 gr.
Od kaftana adamaszkowego albo kitajczanego przeszywanego 1 złp. 10 gr.
Od żupanika pacholęciu w lat 12–14, także od delijki 15 gr., a od ubraniczka na takoweż 4 gr.
Od letnika podszytego płótnem z pasamonami 16 gr.
Od spodnicy z pasamonami 15 gr.
Od sukni białogłowskiej z kształtem aksamitnym 15 gr.
Od czamary z pętlicami i pasamonami 20 gr.
Od płaszcza białogłowskiego 20 gr.
Od kołpaka aksamitnego męskiego 6 gr.
Od kopieniaka podszytego sznurkowanego 20 gr.
Od płaszczyka albo mętlika z pasamonami 12 gr.
Od ferezyi sznurkowanej 12 gr.
Od opończy sznurkowanej 15 gr.
Od szarafona albo furmanki z pasamonami 12 gr.
Od delii wyrzynanej z pętlicami, z podszewką sznurkowaną 16 gr.
Podobnie rzecz się miała z obuwiem. Podług tejże ustawy z r. 1630 pobierali szewcy safiannicy:
Od zrobienia butów safianowych[1] z podkówkami 18 gr.
Od zrobienia baczmag z kapciami[2] i z podkówkami 18 gr.
Od zrobienia ciżem[3] safianowych z podkówkami 15 gr.
Od roboty ciżemek pacholęciu w lat 12–14 gr. 8.
Za półbutki pod kolana na wielką nogę 3 złp., na mniejszą nogę 2 złp. 20 gr.
