rządził kościołem lat dwa, i pochowany został u Ś. Piotra, obrany był papieżem Benedykt VIII, rodem Tuskulańczyk, syn Grzegorza. Ten strącony został z stolicy, a w jego miejsce jakiś inny wyniesiony, zkąd w kościele Bożym wielkie powstało rozerwanie, spowodowane nieprawym wyborem i gorszącemi postępki wdziercy.
Maurycy biskup Kruszwicki czyli Włocławski tegoż roku umiera, a wstępuje po nim na stolicę Marcelli, naznaczony od Jana XVIII papieża, za wstawieniem się Bolesława króla Polskiego.
Henryk II król Rzymski i książę Bawarski, zebrawszy znaczne wojsko, wkroczył do Włoch, a przyjęty od miast Włoskich z należną czcią i bez oporu, wszedł spokojnie i z tryumfem do Rzymu. Tam po niejakich układach z Benedyktem VIII, przyjął z rąk jego w kościele Ś. Piotra koronę cesarską i namaszczenie. Co sprawiwszy i kilka dni tylko zabawiwszy w Rzymie, wrócił do Niemiec.
Dziewiąty syn Włodzimierza Ruskiego kniazia, Mścisław książę Tymutrokański, umyśliwszy opanować stolicę Kijowską, z zebraném w wielkiej liczbie z Kozarów i Kazogów (Koschoys) wojskiem wychodzi przeciw Jarosławowi bratu swemu, książęciu Kijowskiemu. Jakkolwiek Jarosław książę Kijowski wzmocnił się posiłkami książęcia Worahów (Worahunorum) Jakuja, przecież w stoczonych dwóch bitwach sprobowawszy szczęścia, uległ przemocy, i postanowił pójść do Kijowa, aby się poddać zwycięzcy. Ten, u kresu swych życzeń łaskawszy i skromniejszy, wnet zmierził sobie stolicę Kijowską, o którą świeżo się był kusił: śle zatém po brata Jarosława posłów, z zaręczeniem zupełnego bezpieczeństwa; przybyłego łaskawie przyjmuje i rzecze do niego: „Wróć bracie na twoję stolicę Kijowską, starszy bowiem jesteś, i z wielu względów większe do niej masz prawo; dzierż ją spokojnie i według swojej woli. Ja zdobycz tę, pozyskaną prawem oręża, zwycięzca zwyciężonemu chętnie oddaję.“ A tak nad wszelkie spodziewanie przyszło do pojednania i zgody między
