i obcych zasługiwał na wzgardę, że na wyrządzane ludziom krzywdy i niesprawiedliwości żadnej nie używał grozy i zaniedbywał karania.
Marcelli I, biskup Włocławski czyli Kruszwicki, po dwudziestu i dwóch latach swego pasterstwa, strawiony gorączkową słabością, umiera. Pochowany w kościele parafialnym w Dźwircznie, gdzie też ostatni dwaj jego poprzednicy byli pogrzebani. Po nim obrany przez kapitułę Wenancyusz, rodem Włoch, uzyskał potwierdzenie Sergiusza IV papieża.
Tegoż roku Mścisław, książę Ruski i Czerniechowski, umarł na polowaniu, i pochowany został w kościele Świętego Zbawiciela, przez siebie zbudowanym. A gdy żadnego nie zostawił potomstwa, przeto Jarosław książę Kijowski objął po nim księztwo i stał się panem wyłącznym całej Rusi, który w języku Ruskim zowie się jedynowładcą (yedinowlasczecz). Kiedy zaś rzeczony książę Ruski Jarosław przebywał w Nowogrodzie, naród Pieczyngów wysypawszy się w wielkiém mnóstwie na Kijów uderzył. O czém Jarosław przez spiesznych gońców zawiadomiony, ściąga zewsząd siły zbrojne i podstępuje pod Kijów. Ruszyli nawzajem przeciw niemu Pieczyngowie, i przyszło do krwawego spotkania: ale chociaż obie strony mężnie dobijały się zwycięztwa, przecież w końcu Pieczyngowie pobici, jedni ratując się ucieczką potonęli w rzece, inni dostali się w niewolą albo poszli w rozsypkę. Na pamiątkę zwycięztwa Jarosław wystawił w tém miejscu kościół Ś. Zofii, ślubowany przed bitwą, który potém zaszczycony został godnością metropolii. Tegoż roku urodził się Jarosławowi książęciu Kijowskiemu syn, któremu dano imię Wieczysław.
Jeszcze Mieczysława króla Polskiego nie nachylała starość sędziwa, jeszcze go były nie strawiły ciężkie dolegliwości i troski; nie domyślano się
