Pod one czasy Kazimierz król Polski i rycerstwo jego w błogim spoczywali pokoju. Po stłumieniu bowiem Masława, przywłaściciela i samorządcy księstwa Płockiego, i ukaraniu go zasłużoną śmiercią, żaden z tych, którzy w nieobecności króla wdzierali się byli do rządów, nie miał już sobie za hańbę ulegać z powolnością. Sami nawet Prusacy, Jadźwingowie i inni barbarzyńcy utrzymali się w wierności. Zaczém Kazimierz król Polski, uspokoiwszy ojczyznę, z sił wycieńczoną i poprzedniemi skołataną wojnami, starał się ją wszelakiemi środki podźwignąć, naprawiając co było zepsowane, i wskrzeszając co było upadło: a łaska Boża kierowała nim i jego zamysłami, tak iż rycerstwo i wszyscy poddani wysławiali jego rządy, a narody postronne i ich władcy, dla których stał się postrachem, szanowały go i podziwiały. Narodził mu się też z królowej Dobrogniewy syn czwarty, nazwany przezeń Ottonem, na dowód czci i miłości dla rodu cesarzów Ottonów, z którego sam po matce pochodził. Atoli dziecię wspomniane, imieniem Otto, w kilka miesięcy po przyjściu na świat przedwcześnie zmarło, sprawiwszy swym zgonem obojgu rodzicom więcej żalu, niżeli mieli radości z jego narodzenia. Nie zabył Kazimierz król Polski po swojém na królestwo wyniesieniu dawnej skromności i pokory, którą sobie był przyswoił przebywając w klasztorze Kluniackim; nie prześladował nikogo, ani żywił w sercu przeciw komu zawiści, chociaż wielu mniemało że rad będzie szukał zemsty na sprawcach swego i matki swojej wygnania: dochował owszem święcie i jak najwspanialej danego słowa, że wszystko, w czém jemu i matce jego przewiniono, puści w niepamięć.
Papież Damazy, inaczej Popo, umarł w Rzymie, i pochowany został u Ś. Wawrzyńca za miastem. Po nim Bruno, rodem Niemiec, biskup Tulski (Leucorum episcopus), obrany przez Henryka cesarza i posłany do Rzymu, od duchowieństwa i ludu Rzymskiego z wielką czcią przyjęty i poświęcony na najwyższego biskupa, otrzymał nazwisko Leona IX. Gdy bowiem na usilne prośby Rzymian, żeby im cesarz
