człowieka o zgubę przyprawiły, albo żeby z innemi popiołami grzebano zwłoki łakomca, który z chciwości sam na śmierć się naraził. A tak ukarał jego żądzę nikczemną nawet po zgonie, oddawszy ciało rybom na pastwę, a usunąwszy na zawsze od użytku ludzkiego kruszec, który stał się powodem śmierci owego mnicha.
Wratysław książę Czeski, zniewolony częstemi prośbami i naleganiem braci swoich Konrada i Ottona, i wszystkich niemal panów Czeskich, skłonił się do zmienienia zamiaru, jaki był powziął względem Lucka, i poparł wybór Jaromira na biskupstwo Praskie. Ten przyodziany godnością biskupią przez Henryka cesarza, wziął poświęcenie i imię nowe w Moguncyi z rąk arcybiskupa Mogunckiego Gebharda, który od swego imienia nazwał go podobnież Gebhardem.
Henryk król Rzymski, od młodości wydawszy się na swawole, gonił jedynie za roskoszami, poświęcony łowom i innym rozrywkom, dla których sprawy cesarstwa zaniedbywał, i wzbudził przeciw sobie wielu nieprzyjacioł zawiści i zdrady.
Kiedy wszyscy panowie Polscy i dostojnicy królestwa troskali się bezdzietnością i niepłodnością swoich książąt, rozchodzi się nagle wieść, że Wisława królowa Polska, małżonka króla Bolesława, została brzemienną. Ucieszeni tą wiadomością król i panowie Polscy, w wątpliwém zawieszeniu między nadzieją i obawą oczekiwali jej rozwiązania. Królowa zaś, wyprosiwszy sobie różnemi ślubami i modłami łaskę niebios, ażeby doczekała potomka płci męzkiej i dobrego zdrowia, rychłem poczęciem dnia 12 Kwietnia wydała na świat syna, który ochrzczony w kościele Krakowskim przez Zulę czyli Lamberta biskupa Krakowskiego, nazwany został po imieniu dziada Mieczysławem, a to na żądanie ojca, króla Bolesława, który obrał dlań to imię na pamiątkę dziada i brata niedawno zmarłego. Zaproszeni na tę uroczystość godownicy przepędzili dni kilka na zabawach i widowiskach. A król Bolesław uradowany przyjściem na świat pierworodnego dziecięcia,
