cława, któregoby chcieli, osadzili na stolicy ojcowskiej, przyrzekając, że wszelki nawet inny wybór z przychylności ku nim uzna i potwierdzi. Atoli panowie Czescy, obu synów Światopełka pominąwszy, obrali książęciem Ottona, młodszego brata Światopełka, wbrew przysiędze, którą się byli zobowiązali, że po śmierci Światopełka nie kogo innego jak tylko Władysława, trzeciego syna Wratysława, urodzonego z Swantawy, a brata Borzywoja, wezmą do rządów. A tak, z żałobą pogrzebową połączyli radość z obrania nowego książęcia. Ten aczkolwiek od Henryka cesarza uzyskał potwierdzenie i Pragę już objął w posiadanie, w kilka dni jednak ustąpić musiał, wszyscy bowiem Czesi odrzuciwszy Ottona, wzięli na księstwo rzeczonego Władysława, który snadno i bez przeszkody zasiadł na stolicy Czeskiej. Wojsko zaś Czeskie po zabiciu książęcia Światopełka zażądało usilnie powrotu do swego kraju, z obawy, iżby książęta Czescy Borzywój i Sobiesław, wygnańcy, nie podnieśli w Czechach rokoszu. Henryk król Rzymski zakłopotany takowém oddaleniem się Czechów, chciał ich wszelkiemi sposobami zatrzymać, i radził, aby niektórzy tylko z panów Czeskich odprowadzili do Pragi zwłoki zabitego Światopełka, inni zaś wszyscy aby pozostali w obozie, a nie opuszczali go w tej chwili, kiedy zamierzał wyprawę przeciw Polakom, przedstawiając, jak wielkie czekały go najazdy i napaści z strony takiego przeciwnika, który mu we dnie i w nocy pewnie nie da pokoju. Ale Czesi wyrzekając na tę nieszczęśliwą wyprawę, w której im książęcia zgładzono, odpowiedzieli, że nie chcą dalej prowadzić wojny bez wodza swego i pana: zaczém cesarz musiał na ich powrot zezwolić. Gdy zaś wojska Czeskie wychodziły, Zbigniew, brat poboczny Bolesława książęcia Polskiego, bojąc się pozostać w obozie (wiedział bowiem, że mu wszyscy panowie Niemieccy, jako i sam cesarz Henryk, byli nieprzyjazni) zabrał się razem z Czechami, zasmucony, że przez zgładzenie książęcia Światopełka sprawa jego wielce zachwiała się i osłabła.
Po zgładzeniu w ten sposób, jak się wyżej powiedziało, książęcia Czeskiego Światopełka, wojsko Czeskie ruszyło z powrotem do Czech, a Henryk cesarz zwoławszy radę wojenną, zasięgał jej zdania, azali trwać miał dłużej przy oblężeniu Głogowa, czyli też wrócić do Niemiec. Ale wszyscy radzili jednomyślnie, aby porzucić to oblężenie, w którém więcej klęsk i straty niżeli pomyślności doznawali, i wojny nawet tak nieszczęśliwie poczętej całkiem zaniechać. Tymczasem posłowie Bolesława książęcia Polskie-
