ani opatrzonemu dochodami, ale już zbudowanemu, przy poświęceniu kościoła, którego sam dopełnił, odkazał dziesięciny snopowe do stołu biskupiego należące, w wsiach Marowicach, Przeniesławiu (Przenezlawye), Konarach, Michowie i Węglowie.
Borzywój książę Czeski, uwolniony z więzienia, w którém u Henryka cesarza przez lat ośm wysiadywał, brata młodszego Władysława, przywłaściciela rządów Czeskich, a sprawcę jego niedoli, wielkim strachem przeraził, aby przy pomocy Bolesława książęcia Polskiego i brata Sobiesława panującego w Morawie, nie wyzuł go z księstwa Czeskiego, i na podobne, jakie on mu zgotował, nie wskazał więzy. Do załatwienia przeto między nimi sporów wybrany z obojej strony Bolesław książę Polski, podzielił ich księstwem Czeskiém tak, iż Władysławowi dostała się część północna kraju rościągająca się nad Łabą, reszta zaś Czech przyznana Borzywojowi. W ten sposób stanęła zgoda między braćmi.
Włodzimierz książę Ruski, który po zejściu brata rodzonego Światopełka książęcia Kijowskiego zasiadł był na stolicy Kijowskiej, obawiając się Jarosława, syna Światopełka, a swego rodzonego synowca, aby od niego z stolicy Kijowskiej nie był zepchnięty, postanowił jak najrychlej użyć nań gwałtu i przemocy. Wsparty posiłkami książąt Dawida Wasilka, Rościsława Wołodorowicza i synów Oleha, ruszył zbrojno przeciw Jarosławowi, który nie tusząc aby sprostał tylu książętom, zamknął się w zamku Włodzimierskim. Lecz Jarosław nie poczuwając się do żadnej winy, bezbronny pospieszył z zamku do książęcia Włodzimierza i innych książąt Rusi, a przemówiwszy do nich przyjaznemi słowy, Włodzimierza, podburzonego fałszywą pochlebców namową, snadno przejednał i do zgody nakłonił. Jakoż Włodzimierz odstąpił zaraz od oblężenia i wrócił do Kijowa, nie oszczędziwszy Jarosławowi surowych wprzódy upomnień i wyrzutów.
