Kolonią nad Renem, w mieście Francuskiém Spirze, przy zwłokach ojca, dziada i pradziada cesarzów, złożono i pochowano. Lotaryusz zaś, skoro tylko wstąpił na państwo Rzymskie, zaraz pozostałych krewnych Henryka prześladować począł, i wszystek ród jego poniżył, zkąd wielu srogich doznało cierpień na duszy i na ciele.
Umarł także biskup Wrocławski Haimo, który rządził kościołem Wrocławskim lat sześć. W jego miejsce nastąpił, za przychylném zezwoleniem Bolesława książęcia Polskiego, tajnemi głosy wybrany od kapituły Robert czyli Rupert (Ropertus), kustosz Wrocławski, rodem Polak, z szlachetnego domu Korabitów. Zgodził się na jego wybór Bolesław książę Polski panujący, a Jakób I arcybiskup Gnieźnieński potwierdził go w Opatowie i w kościele Kaliskim poświęcił.
Między książętami Czeskiemi Sobiesławem i Ottonem wzmagały się z każdym dniem niechęci i zawiści o państwo Czeskie; nareszcie Sobiesław wtargnąwszy zbrojno do Moraw, wyzuł Ottona z posiadanej przezeń dzielnicy w Morawach, i dał ją Wratysławowi, synowi Oldrzycha. Otto uciekając przed Sobiesławem udał się do Lotaryusza króla Rzymskiego z prośbą o pomoc, którą uzyskawszy, wrócił do Czech, i wraz z tymże Lotaryuszem królem Rzymskim, towarzyszem wyprawy, stoczył bitwę pod miasteczkiem Chlumek, gdzie nie tylko zwyciężony ale i zabity został. Wielu Niemców w bitwie poległo bądź dostało się w niewolą. Sam Lotaryusz król Rzymski, widząc rzeź okropną w swoim obozie, przymuszony był umknąć z pola. A tak początki swego panowania skaził sromotną klęską i ucieczką.
Adelaida, żona Bolesława książęcia Polskiego, a siostra rodzona zmarłego niedawno Henryka V cesarza, powiła małżonkowi swemu
