Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom II.djvu/107

Ta strona została przepisana.

wyprawy, zamierzonej przez tegoż cesarza w celu odzyskania Ziemi świętej, nowe z jego rozkazu sposobić muszą posiłki.“ A tak, gdy spodziewana z zewnątrz pomoc chybiła, z własnemi zaś siłami Mieczysław nie śmiał do walki wystąpić, zeszła tegoroczna pora w cichości i bez wojny. A Kazimierz tymczasem swym roztropnym rządem i sprawiedliwością utwierdziwszy się na stolicy władztwa, sławę imienia swojego rozszerzył nawet między obcemi i nieprzyjaciołmi.

Założenie klasztoru w Oliwie.

Dnia siedmnastego Marca Sambor książę Pomorski założył klasztor zakonu Cystersów we wsi swojej książęcej Oliwie, w dyecezyi Włocławskiej, i siedm wsi, jako to: Oliwę, Szalkowice, Głębowy (Glambowy), Sterczow, Stanowe, Grenszowy i Synczenice, tudzież dziesięcinę z ceł, rybołostwa, folwarków i trzod, posagiem mu naznaczył.
Sobiesław książę Czeski, uwiadomiony przez szpiegów, że brat jego Fryderyk, syn Władysława króla Czeskiego, z zebraném z zbiegów Niemieckich i Czeskich wojskiem zbliżał się w celu strącenia go z stolicy Czeskiej, sporządził i on do odporu siły i czekał na jego spotkanie. Ale gdy ten chytrze i podstępnie ociągał się w pochodzie, Sobiesław, nie spodziewając się już jego przybycia, wojsko swoje rozpuścił. A wtém Fryderyk, pewny że się na swej sztuce nie zawiedzie, wpada niespodzianie do Czech. Sobiesław z szczupłym ledwo pocztem przeciw niemu wyszedłszy, nie było bowiem czasu do zebrania całego wojska, snadno od Fryderyka pobity został, a w ucieczce schronił się z garstką niedobitków do Skały. Poczém Fryderyk obległ Pragę, w której przebywała żona Sobiesława, a niebawem zdobył ją i silną osadził załogą, w przekonaniu, że opanowanie stolicy wielce ułatwi mu podbicie i shołdowanie innych części kraju.

Po Wernerze biskupie Włocławskim wstępuje na stolicę Wnelf.

Werner biskup Włocławski, po siedmioletniém zarządzaniu stolicą, umarł i w kościele Włocławskim pochowany został. Po nim nastąpił Wnelf, dziekan Włocławski, powołany wyborem prawnym, a na prośbę Kazimierza książęcia i monarchy Polskiego od papieża Alexandra III potwierdzony.