Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom II.djvu/135

Fryderyk cesarz, i syn jego także Fryderyk, na wyprawie podjętej w celu od zyskania Ziemi Świętej giną, ten od zarazy morowej, tamten przez zatonienie w rzece.

 Fryderyk cesarz Rzymski, na nalegania trzech papieżów, zebrawszy liczne i potężne wojsko, tłumy niezliczone szlachty i pospolitego gminu, a rządy państwa zdawszy synowi swemu Henrykowi, przez Węgry, Bulgaryą i Grecyą, dwiema drogami, lądową i morską, pospieszył na oswobodzenie Ziemi świętej. A gdy morzem przebywszy zatokę Ś. Jerzego, do Armenii przypłynął, kędy na czele wojsk syn cesarza książę Fryderyk przodował, i wszystkich ożywiała jak najlepsza nadzieja odzyskania Ziemi świętej, cesarz Fryderyk w dniu niedzielnym, chcąc się omyć z znoju, acz wielu mu tego odradzało, wszedł do rzeki, którą krajowcy tameczni nazywają cieśniną (fretum), mającej bród dość płytki, nagle, czy-to bystrością prądu porwany, czyli, co podobniejsza do prawdy, z przyczyny oziębienia członków dostawszy porażenia, mimo spieszny ratunek żołnierzy, którzy z nim razem weszli do wody, utonął. Ciało jego odszukane przez syna Fryderyka zaniesiono do Tyru i z należną czcią pochowano. Był-to mąż szczodry i wspaniały, waleczny i wymowny, w wymiarze sprawiedliwości sędzia surowy i żarliwy. Wojska zaś chrześcian i krzyżowników w miejsce Fryderyka cesarza obrały wodzem syna jego Fryderyka, męża wielkiej odwagi, i pod jego rozkazami pociągnęły naprzód do Antyochii, gdzie ośm tygodni zatrzymawszy się, ruszyły dalej pod Trypolis, Sur i Akkaron, i nieprzyjaciół napotkanych w drodze poraziły zwycięzko: lecz gdy zaraza morowa poczęła szerzyć się w obozie, i wielu tak szlachty jak i pospolitego ludu sprzątnęła, przyczém i Fryderyk syn cesarski, jedyna nadzieja i pociecha wojsk prawowiernych, zszedł ze świata, z zgonem jego i wielu innych książąt, rycerzy i związkowych cudzoziemców, wyprawa tak znakomita i kosztowna w celu od zyskania Ziemi świętej spełzła na niczém. Zakończył zaś życie Fryderyk cesarz roku panowania na stolicy cesarskiej 33, a na królewskiej 38. Po nim nastąpił syn jego Henryk, zgodnie przez wszystkich elektorów wybrany, i w Akwisgranie od arcybiskupa Kolońskiego w dniu 15 Kwietnia koronowany.
 Tegoż samego roku umarł w Pradze książę Czeski Fryderyk, a za powszechném Czechów życzeniem objął rządy Konrad książę Morawski. A tak w jednymże roku i jednego prawie czasu zmarło zawczesną śmiercią trzech Fryderyków, dla których ten rok prawdziwie był nieszczęsnym.