Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom II.djvu/252

Ta strona została przepisana.

sobie Konrada książęcia Mazowieckiego, stryja swego, jak najsroższego przeciwnika i wroga; który, jakkolwiek użalał się na wielką z tej miary krzywdę i zniewagę, związany jednak umową i przysięgą poddać się musiał temu wyrokowi, i załogi zbrojne z kościołów w warownie zamienionych w Skarbimierzu, Jędrzejowie i Prędocinie wyprowadził. Od tego więc czasu Henryk Brodaty począł w Polsce jak monarcha sprawować rządy, i równie roztropnością jak starszeństwem swojém, i księstwami, które nań przypadły, między książętami Polskimi przodkował. Chociaż bowiem z szczerej miłości i przywiązania do Bolesława Wstydliwego nie chciał używać tytułu książęcia Krakowskiego i Sandomierskiego, i tylko się mienił Wielkiej Polski i Szlązka książęciem i panem, wszelako w samej Krakowskiej i Sandomierskiej ziemi, od czasu zawarcia przymierza z Konradem książęciem Mazowieckim, więcej słuchano jego rozkazów, niż rozporządzeń właściwego i prawego monarchy, Bolesława Wstydliwego. Ale i Bolesław Wstydliwy książę Krakowski, chcąc się wywdzięczyć Henrykowi, swemu opiekunowi, i wrócić mu nakłady, które był poczynił w celu wyrwania i jego i księstw jemu należnych z rąk Konrada książęcia Mazowieckiego, naznaczył temuż Henrykowi Brodatemu znaczne dochody tak z ziemi Krakowskiej i Sandomierskiej, jako i żup Wielickich i celnych poborów. Henryk zaś, objąwszy władzę monarszą, zwłaszcza w księstwach Krakowskiém i Sandomierskiém, dobra klasztoru Opatowskiego w dyecezyi Krakowskiej, jako to miasteczko Opatów z szesnastu wsiami, i niektóremi dziesięcinami snopowemi, zniosłszy Templaryuszów, którzy mieli tu klasztor znakomity, za zezwoleniem a nawet zgodną uchwałą Bolesława Wstydliwego, kościołowi Lubuskiemu w swojej dzielnicy odkazał. Na tém wreszcie nie przestawszy, miasteczko Kazimierz w Wielkiej Polsce, wraz z jego obwodem, czternastu wsiami i tyluż dziesięcinami, niemniej w Szlązku miasteczko Borek, z dziesięcinami, wsiami i jeziorami, temuż klasztorowi Lubuskiemu nadał.

Mieczysław książę Kujawski, dopuszczający się zdzierstwa i grabieży na sierotach i wdowach, ginie zjedzony od myszy.

Książę Mieczysław, dla lekkomyślnej i wichrowatej głowy zwany Choszysko, który z rozporządzenia ojca swego Konrada książęcia Mazowieckiego otrzymał w równym z braćmi podziale księstwo Kujawskie, gdy dopuszczając się gwałtów na niektórych wdowach i sierotach, kazał niesprawiedliwie pozabierać im krowy i inne dobytki, a sporządziwszy z nich