Bruno biskup Ołomuniecki, zapomniawszy na swoję godność kapłańską, z powodu jakichsiś sporów i zwaśnień z Wacławem książęciem Raciborskim, miasto Raciborz obległ i przemocą zdobył, poczém wraz z miastem kościoły i klasztory ogniem zniszczył. Wnet pod zamek Raciborski podsunął statki wojenne; ale siłą odparty, z sromotą odstąpić musiał. Po różnych wreszcie układach i wzajemnych o pokój rokowaniach, książę Władysław miasto Raciborz za trzy tysiące grzywien od Brunona biskupa wykupił.
Ludwik król Francuzki, przedsięwziąwszy wyprawę krzyżową w celu oswobodzenia Ziemi świętej, wybrał się z swymi biskupami, panami i książęty w podróż zamorską, i z Cypru, gdzie przez całą zimę stał obozem, w dzień Wniebowstąpienia Pańskiego siadł pod żagle i zawinął do portu i miasta Damietty. Potém ruszywszy dalej na potłumienie Saracenów, mnogie ich rzesze spotkał w ciasnych wąwozach, gdzie wielu z jego rycerzy wyginęło, między nimi brat królewski Robert, który zbyteczną porywczością spowodował tę klęskę. Sam Ludwik król Francuzki z wielu swoimi dostał się w niewolą, a wysiedziawszy w niej lat pięć, okupem dopiero pieniężnym siebie i wszystkich oswobodził.
Jędrzej biskup Płocki, Krakowczykiem zwany, po jedenastu latach zarządzania biskupstwem, wyniszczony chorobą zimnicą, umarł dnia siódmego Stycznia, i w kościele Płockim pochowany został. Po nim nastąpił Piotr, zwany Łoktek (brevis), kanonik Płocki, obrany prawnie drogą kompromissu, a następnie popierany przez Kazimierza i Ziemowita książąt Mazowieckich, w Kaliszu od Pełki arcybiskupa Gnieźnieńskiego otrzymał potwierdzenie i wyświęcenie.
Słynął pod te czasy w Lombardyi życiem świętobliwém, nauką i cudami Bł. Piotr zakonu kaznodziejskiego, rodem z Werony; który potém w okolicy Medyolańskiej przez odszczepieńców, utrzymujących, że Bóg
