jest tylko stwórcą widomych, czart zaś niewidomych rzeczy, za potępianie tej sekty zabity, głośniejszemi jeszcze począł się wsławiać cudami.
Papież Innocenty IV wyprawił Alberta, wprzódy biskupa Armakańskiego, a wtedy posuniętego na arcybiskupstwo Ruskie, do Daniela samowładcy Rusi, z żądaniem, aby jemu i kościołowi Rzymskiemu oddał się w posłuszeństwo. Ale król chytry i oporny nie usłuchał bynajmniej żądań stolicy Apostolskiej, i nie tylko posłuszeństwa odmówił kościołowi Rzymskiemu, ale okazał się jego nieprzyjacielem, i legata Apostolskiego odprawił bez należnego nawet uczczenia.
Henryk landgraf i książę Turyngski, nazwiskiem Raspe, syn Bł. Elżbiety, z rozkazu Innocentego papieża od elektorów cesarstwa po złożeniu Fryderyka królem Rzymskim obrany, umarł; zaczém z zlecenia tegoż najwyższego pasterza Innocentego, elektorowie przystąpiwszy do wyboru nowego króla Rzymskiego, wynieśli na stolicę królewską, a przyszłą cesarską, Wilhelma, inaczej Wilkina, hrabiego Hollandyi.
Krzyżacy, trzymający w Prusiech miasta Balgę i Elbląg, wraz z ich zamkami, zebrawszy tak z swego jak i obcego rycerstwa nie małe wojsko, wtargnęli zbrojno do prowincyi Pruskiej Naktagi, którą pożogami i rzezią okrutnie spustoszyli. Po takowym napadzie gdy wracali do domu, w przejściach trudnych i do walki niesposobnych otoczeni, nie mogąc ani uciekać, ani sił do boju rozwinąć, poddali się barbarzyńcom przeważniejszym nierównie liczbą a gwałtownie nacierającym, wbrew woli marszałka wodza i Henryka Krzyżaka, którzy się temu sprzeciwiali. Poczém Prusacy pod wsią zwaną Witke wszystkich co do jednego w pień wycięli. Wiele także innych chrześcian poległo w tém miejscu z rąk barbarzyńców.
Na pociechę i ulgę Polakom wśród tylu klęsk i nieszczęśliwości, zrządzanych to napadami Tatarów, to burzami domowych wojen, wsławiać się
