żnych i bogobojnych, zbadali jak najpilniej jego cnoty i obyczaje, i rzetelność pomienionych znaków, to jest spraw nadzwyczajnych i cudów, a o czémby się przekonali, aby Nam pismem swojém rzetelnie oznajmili; i lubo oni zająwszy się tą sprawą złożyli Nam piśmienne zeznanie, któremu My, jak przystało, dajemy zupełną wiarę: gdy jednakże w tak ważnej sprawie należy działać z dojrzałym rozmysłem i wielką przezornością, posyłając cię zatém do jej załatwienia, i poruczając ją twojej roztropności, mocą niniejszego pisma zalecamy pod obowiązkiem posłuszeństwa, abyś z rzeczonych komisarzy śledczych (inquisitores), jeżeli żyją i są obecnymi w prowincyi, wybadał, czyli tak rzeczywiście postąpili, jak nam w pismach swoich donoszą, i abyś odpisy ich aktów dla większej pewności z sobą zabrał, a kazał sobie przedstawić tych, o których wieść niesie, jakoby z różnych chorób uzdrowieni zostali, ilu ich i jakich będziesz mógł wyszukać. Owych dwóch także starców stuletnich, którzy w aktach są wzmiankowani, jeżeli żyją, abyś się wypytał i wybadał, azali to prawda, co mieli słyszeć od takich, którzy znali tego Świętego za życia, o jego wysokich cnotach i świątobliwém życiu. Dowiedz się nadto, jaką lud ma dla niego cześć, jaka utrzymuje się w podaniu wiara o jego męczeństwie, powodach męczeństwa i świętości męczennika. Niemniej, czyli Krakowska dyecezya dotyka z bliska pogan i odszczepionej Rusi, ażeby z tego sąsiedztwa zbawienny dla dusz wyróść mógł pożytek. Nareszcie kronikę z archiwum książęcia Polskiego wyjętą, w rozdziale odnoszącym się do tego przedmiotu, tudzież księgę dziejów rocznych i napis grobowy uważnie rozczytaj. I to wszystko, co przed dawnemi inkwizytorami zeznane było pod przysięgą, o ile ci się zdawać będzie, dokładniej rozpoznawszy, jeżeli znajdą się jacy świadkowie co do szczegółów poprzednio lub nowo podanych, od tych, wedle przepisów o słuchaniu świadków, odbierz zeznania pod przysięgą, i pilnie je roztrząśniej. A tak opatrzony dowodami, któremibyś w tej sprawie należycie oświecić Nas zdołał, do Nas powracaj. Dan w Perudżyi dnia 25 Maja. Naszych rządów papieskich roku dziewiątego.“
Henryk, sławny król Duński, gdy jako najstarszy po śmierci ojca na królestwie i stolicy ojcowskiej osadzony, przez lat kilka sprawiedliwie, cnotliwie i pobożnie rządy sprawował, od młodszego brata, imieniem Abla, zazdroszczącego mu panowania, i królestwa i życia razem pozbawiony został. Zdrajca spiknąwszy się z kilku podobnemi sobie na życie króla i brata, który go najszczerzej miłował, kazał go schwytać i w nurtach morskich utopić, po-
