Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom II.djvu/325

Rok Pański 1251.

Przemysław książę Poznański odzyskuje zamek Rudę, który teraz zowią Wieluniem.

 Władysław książę Opolski, chcąc swej bratowej, księżnie Judycie, wdowie po bracie swoim Mieczysławie, niegdyś książęciu Raciborskim, a córce Konrada książęcia Mazowieckiego, spłacić pięćset grzywien srebra, które ona na księstwo Raciborskie od ojca swego Konrada książęcia Mazowieckiego posagiem była wniosła, ażeby wsie i posiadłości w księstwie Raciborskiém wianem i sprawą tejże księżny Judyty obciążone od zapisu i długu rzeczonej księżnie należącego uwolnił, oddał jej ziemię Rudzką, od głównego zamku i miasta Rudy tak nazwaną, która teraz zowie się Wieluńską, po przeniesieniu miasta w okolicę piękniejszą, na płaszczyznę pochyłą i żyzną, strugami bieżącej wody zwilżoną, gdy Ruda stojąca na wzgórzystém miejscu miała grunt nieużyty i bezwodny. Tę Kazimierz książę Opolski, korzystając z obojętności Henryka Brodatego książęcia Szlązkiego, opanował był pod ów czas, kiedy Przemysław i Bolesław, synowie Władysława Ottonica, od Henryka Brodatego książęcia Szlązkiego z krajów Wielkiej Polski wypędzeni, tułali się na wygnaniu; a przewidując, że przy jej posiadaniu długo się nie utrzyma, postanowił rzeczonej księżnie Judycie, swojej bratowej, oddać ją w posiadanie, na co zgodził się chętnie brat księżny, wdowy po Mieczysławie, Kazimierz książę Kujawski i Łęczycki. Ale gdy dzień między Władysławem książęciem Opolskim a Kazimierzem książęciem Kujawskim i Łęczyckim, bratem wdowy po Mieczysławie Raciborskim, umówiony nadszedł, przestrzeżony o tém doniesieniami przyjaciół Przemysław książę Poznański i Kaliski, zapobiegając, żeby przez tego rodzaju ugodę część tak znaczna jego dziedzictwa w dalsze jeszcze nie umknęła ręce, z dobranym rycerstwa hufcem podstąpił pod zamek Rudę; a gdy wiadomość o tém nierychło doszła Kazimierza książęcia Kujawskiego i Łęczyckiego, a wojsko jego nie zajęło wcześniej rzeczonego zamku, Przemysław książę Poznański i Kaliski zastawszy go ogołoconym z obawy, (już bowiem była ustąpiła z niego załoga Władysława książęcia Opolskiego, zostawiwszy tylko dzierżawcę z małym ludzi pocztem, dla oddania go Kazimierzowi książęciu Kujawskiemu i Łęczyckiemu) wszedł do zamku i objął go w swoję władzę. Zaraz wszystka szlachta ziemi Rudzkiej zbiegła się ocho-