ażeby żaden z żołnierzy nie ukrzywdził w czémkolwiek i nie naruszył bezpieczeństwa wiosek kościelnych i zakonnych, lub osób do nich należących i ich własności. Lecz gdy Opizo opat Messeński, nuncyusz Apostolski, począł mocno użalać się na tę wyprawę i spustoszenie, że w czasie jego pobytu i odbywanych przezeń czynności w Wrocławiu, z wielką jego i stolicy Apostolskiej ujmą i zniewagą, dopuszczono się takiego gwałtu i spustoszenia rzeczonej ziemi Wrocławskiej, rzucił na Przemysława książęcia Poznańskiego klątwę kościelną; a nie dosyć na tém mając, na całą ziemię Poznańską, państwo książęcia Przemysława, rościągnął interdykt (w czém przekroczył granice nie tylko swojej władzy, ale i należnego pomiarkowania). Trwało to przez dni dwadzieścia sześć; nakoniec sam nuncyusz Apostolski, opat Opizo, na przełożenia uczynione przez posłów książęcia Przemysława, zniósł wyrok klątwy na książęcia wydany, i cofnął interdykt, obawiając się, aby wiadomość o tém nie doszła papieża w drodze odwołania, o którém go z strony Przemysława uprzedzono.
Od panującej jakby zarazy wojen nie uchowali się i Szlązcy książęta. Albowiem Konrad książę Szlązki, siedząc w zamku Bytomiu, przez książęcia Przemysława dla siebie zbudowanym, a nie mogąc odebrać swojej części ojczystej ani od Bolesława Lignickiego, ani od Henryka Wrocławskiego książęcia, tegoż brata Henryka, po jego wsiach i dworach nieostrożnie przejeżdżającego, przytrzymać kazał. A lubo z nim uczciwie się obchodził, raczej jako brat niżeli jak nieprzyjaciel, nie wprzódy go jednak uwolnił, aż gdy mu Henryk dał zakładników z upewnieniem, że albo mu część należną od Bolesława Łysego książęcia Lignickiego wyjedna, albo, gdyby tego uczynić nie mógł, część swego Wrocławskiego księstwa szczerą i dobrą wolą wydzieli.
Dnia dwudziestego ósmego Maja Bolesław Wstydliwy, książę Krakowski i Sandomierski, w wsi swojej książęcej Krzyżanowicach, w dyecezyi Krakowskiej nad Nidą położonej, założył klasztor mniszek zakonu Premonstrateńskiego, i kościoł z białego kamienia wymurował, nadawszy temuż klasztorowi w posagu wsie Krzyżanowice, Konary, Lesznicę, Kowale, Szarbkow (Sarbkow), Kliczanow, Kobylniki, Solnik, Wolę, Grochowiska, Świeborowice, Kostrz, Biernatowice i Junowidz, przyczém uwolnił rzeczone dziedzictwa od wszelakich danin, wypraw i podatków.
