Ś. Klary, założonego przez jej stryja Bolesława książęcia Kaliskiego; i w nich poślubione służbie Bożej szczęśliwie dokonały życia.
Tatarzy w przeważnej sile i z wielką szybkością najechawszy Polskę, dobyli zamku i miasta Sandomierza, gdzie wiele tysięcy ludzi obojej płci okrutnie wymordowali, a resztę jak bydło napędziwszy do Wisły w nurtach jej potopili. Kobiety urodniejsze i młodzieńców w jassyr zagnali. Klasztor w Zawichoście i na Łysej górze spustoszyli, a łupiestwa i mordy aż do Krakowa i Bytomia rozszerzyli, przyczém wiele ludu poszło w niewolą. A pogościwszy w Polsce przez całe dwa miesiące, zniszczywszy wiele miejsc pożarami, z mnogim gminem jeńców i znaczną zdobyczą przez Ruś, której książęta dostarczyli im posiłków, powrócili do swoich siedlisk, gdy nikt hordom tak licznym nie śmiał stawić oporu. Bolesław bowiem książę Krakowski uciekł do Węgier, Prandota biskup Krakowski do Raciborskiego zamku, szlachta zaś i rycerstwo kryli się po twierdzach lub lasach. Było podejrzenie na Kazimierza książęcia Kujawskiego, że on Tatarów namówił do tego napadu; dlatego książęta Polscy usiłowali go zgubić i wiele mu krzywd i zelżywości wyrządzali.
Gdy upłynął czas zawieszenia broni między Belą królem Węgierskim a Przemysławem książęciem Czeskim, obadwaj o Styryą, którą każdy z nich sobie przywłaszczał, rozpoczęli wojnę i prowadzili ją ogromną wojsk i rozmaitych narodów potęgą. Belę bowiem króla Węgierskiego posiłkował Bolesław Wstydliwy, jako zięć teścia swojego, tudzież Leszek Czarny, książę Sieradzki, syn Kazimierza książęcia Kujawskiego i Łęczyckiego, którego z sobą Bolesław Wstydliwy na pomoc swojemu teściowi przyprowadził; niemniej Daniel król Rusi, i synowie jego Lew i Roman; nakoniec Bulgarowie, Racowie (Raczones) i Bośniacy. Przemysława zaś książęcia Czeskiego Henryk Wrocławski, Władysław Opolski, Ulryk książę Karyntyi, Otto margrabia Brandeburski. Godzącemu atoli do Moraw, i równie tę ziemię jako i Czechy zamierzającemu spustoszyć, Beli
