zbudował zamek na wzgórku przyległym miastu Lelowu. Ale gdy się ztamtąd oddalił, Bolesław Wstydliwy opanował go i pod swoję przywrócił władzę. Ponieważ zaś książę Kazimierz miał zdrożny obyczaj zabierania i przywłaszczania sobie rzeczy cudzych, przeto sprawiedliwym Boga wyrokiem zasłużył, aby swoje własne utracił. Jakoż dwaj synowie rzeczonego Kazimierza, Leszek Czarny i Ziemomysł, przeciw niemu spiknąwszy się i zbuntowawszy, opanowali zamek Sieradzki; wszystko bowiem rycerstwo Sieradzkie, wzgardziwszy ich ojcem Kazimierzem, i zbrzydziwszy sobie jego nieludzkość, stale przywiązali się do Leszka i Ziemomysła.
Dnia siedmnastego Października Przemysław książę Czeski rozwiódł się i rozłączył z żoną swoją, księżną Małgorzatą, z którą przez lat wiele mieszkał, a to z przyczyny jej niepłodności, i zmyślonej na nię wieści, jakoby po śmierci pierwszego męża ślubowała była wstąpić do klasztoru: pojął zaś w małżeństwo Kunegundę, córkę Rościsława książęcia Bulgaryi, wnuczkę króla Węgierskiego Beli. Gody weselne odbyły się uroczyście w Presburgu. Dnia zaś dwudziestego piątego Grudnia, w którym przypadało właśnie święto Narodzenia Pańskiego, koronował się w Pradze na króla Czeskiego, a rzeczoną Kunegundę nowo zaślubioną małżonkę na królową; obrząd koronacyjny dopełniony był przez arcybiskupa Mogunckiego Wernera. Wzywany od elektorów na cesarstwo, odmówił jego przyjęcia, głośno chełpiąc się przed swoimi: „że więcej u niego znaczyło królestwo Czeskie niż cesarstwo.“ Jeszcze na ów czas stolica Praska nie miała godności arcybiskupiej, ale podlegała arcybiskupowi Mogunckiemu; a ile razy tron był osierocony, króla Czeskiego koronował i namaszczał uproszony arcybiskup Moguncki.
Dnia dwudziestego czwartego Maja umarł w Witerbo papież Alexander IV, przesiedziawszy na stolicy lat siedm i miesięcy dwa. Pochowano go w kościele katedralnym Witerbskim Ś. Wawrzyńca. Po nim nastąpił Urban IV, Francuz, rodem z Troyes (Tricensis), patryarcha Jerozolimski, po powrocie z Ziemi świętej od kardynałów zgodnie obrany w dzień ścięcia Ś. Jana Chrzciciela. Ten Saracenów Sycylią pustoszących,
