zebrawszy potrzebne pieniądze, wysłali Salomona archidyakona Krakowskiego, mistrza Mikołaja scholastyka Krakowskiego, i Aherengeberta dziekana Wyszegradzkiego, kanoników Wrocławskich, do Urbana papieża. Którzy gdy przez usta Salomona archidyakona Krakowskiego na konsystorzu jawnym wyrazili poselstwo swoje, opowiedziawszy Błogosławionej Jadwigi ród, życie, cnoty i cuda za życia i po śmierci zdziałane, papież Urban IV, dla zachowania zwykłej powagi i przezorności, wyznaczył Wolimira biskupa Włocławskiego, i brata jego Szymona kaznodziejskiego zakonu, prowincyała Polskiego, do zbadania życia i cudów Błogosławionej niewiasty, i osobnemi listy wydał im ku temu zlecenie. Sprawa ta, przez Wolimira biskupa Włocławskiego i Szymona prowincyała Polskiego poczęta w dniu dwudziestym piątym Października roku tysiącznego dwóchsetnego sześćdziesiątego drugiego, toczyła się aż do roku Pańskiego tysiącznego dwóchsetnego sześćdziesiątego czwartego.
Bolesław Wstydliwy książę Krakowski i Sandomierski; z uwagi na częste i zdradzieckie Rusinów, Tatarów, Litwy i innych narodów pogańskich na swoje księstwa napady, zapobiegając troskliwie i przezornie, aby przez te nagłe i niespodziewane barbarzyńców do jego państw wtargnienia zakonnice i sługi Chrystusowe w klasztorze Zawichostskim, przez niego założonym i uposażonym, nie doznały jakiej zniewagi i żelżywości, za radą biskupa Krakowskiego Prandoty i starszyzny swoich panów, klasztor rzeczony i zakonnice w nim mieszkające z Zawichosta przeniósł w miejsce bezpieczniejsze, trzy mile od miasta Krakowa odległe, zwane Skałą albo Opoką Świętej Maryi. A do klasztoru mającego być założonym w miejscu które zwano Stankon, przyłączywszy miasteczko Skałę, odnowił dlań i potwierdził dawne nadania miasteczek, wsi, dziesięcin, stawów, czynszów i przywilejów, na prośbę siostry swojej Salomei, niegdyś królowej Halickiej (Gallaciae), która w tym klasztorze przyjęła szatę zakonną, nowemi przywilejami i zapisami w Korczynie dnia drugiego Marca upewnione. A zwiększając jeszcze pierwotny posag, przyłączył do niego wieś Żarnowice, trzy myta, i kościoł z dziesięcinami na Żarnowicach.
