Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom II.djvu/466

Ta strona została przepisana.

nuszowi wojewodzie Sandomierskiemu, uderzył na nieprzyjacioł, i słał ich gęsto trupem po drodze. Uległy wnet przednie szyki; a chociaż następne trzymały się przez czas jakiś z wytrwałością, Polacy jednak, po złamaniu pierwszych, uczuli się już zwycięzcami. W ciągu walki, Żegota wojewoda Krakowski z swojém skrzydłem, które składało się z rycerstwa nadwornego i ćwiczeńszych w boju żołnierzy, najpierwej przemagać począł; niebawem i drugie skrzydło tegoż samego doznało powodzenia. A tak Litwa pobita na głowę, straciła na placu głów kilka tysięcy, lubo i z Polaków wielu znakomitych rycerzy poległo. Po odniesioném zwycięztwie pospieszono do lasu, kędy byli brańcy i tabory Litewskie; uwolniono jeńców, wszystkę zdobycz zabraną z ziemi Sandomierskiej odzyskano, a juki i zapasy Litwinów rozdzielono między żołnierzy. Zbierali jeszcze Polacy przez dni kilka łupy nieprzyjacielskie i luzaków Litewskich, którzy nieświadomi drogi błąkali się w ucieczce. W ten sposób przy opatrznej łasce Boga i nieprzyjaciel zgubną poniósł klęskę, i zdobycz została odbitą. Trudno zaś było osądzić, czy w tej bitwie książę Leszek Czarny większą okazał roztropność wodza, czy dzielność walecznego żołnierza.

Założenie klasztoru zakonu kaznodziejskiego w Opatowcu.

Dnia dwunastego Sierpnia, Tomasz opat klasztoru Tynieckiego, w miasteczku swojém Opatowcu, dyecezyi Krakowskiej, za przyczynieniem się i pomocą Leszka Czarnego, książęcia Krakowskiego, Sandomierskiego i Sieradzkiego, założył klasztor zakonu kaznodziejskiego, i mnichom tego zakonu nadał niektóre grunta i ziemię do osadzania jej ludem i uprawy, z wszelkiemi ku temu przywilejami.
Księżna Przedysława, rodem z Rusi, żona Ziemowita książęcia Mazowieckiego, dnia dwunastego Kwietnia umarła, a Konrad książę Mazowiecki miasteczko Gostynin splądrował.
Księżna Zofia, żona Bolesława książęcia Mazowieckiego, wydała na świat syna, któremu z woli ojca dano na chrzcie imię Ziemowit.

Paweł biskup Krakowski z rozkazu książęcia Leszka Czarnego powtórnie uwięziony.

Paweł biskup Krakowski, którego wielu obwiniało, że był sprawcą przeszłorocznego napadu Litwinów, z rozkazu Leszka Czarnego, książęcia Krakowskiego i Sandomierskiego, gdy przebywał w miasteczku