Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom II.djvu/507

Ta strona została przepisana.

chrześciańskich uwolnił, barbarzyńskich zaś wymordował bądź w niewoli zatrzymał. Ledwo co Bertold komtur Królewiecki z Litwy powrócił, jużci znowu mistrz Pruski Meinhard (Memer) z liczném i potężném wojskiem wpadłszy do Litwy, dwa powiaty Pastow i Gersow (Gerszow) w popiołach zagrzebał, i mnogą zdobycz jeńców i bydląt do kraju swego uprowadził. Po powrocie mistrza, przedsięwziął trzecią jeszcze do Litwy wyprawę komtur Henryk de Balga, i wziąwszy z sobą tysiąc pięćset dwudziestu ludzi, dwa powiaty Onkain i Mingedin ogniem i mieczem spustoszył. Po kilku dniach książę Litewski Witenes wtargnąwszy zbrojno do ziemi Kujawskiej, rozpuścił łotrowstwa i mordy około miasteczka Brześcia, i nie małą zdobycz w ludziach i dobytkach do swoich uprowadził. A lubo Władysław Łokietek i Kazimierz, książęta Kujawscy i Łęczyccy, poszli za nimi z wojskami swemi w pogoń, nadciągnął niezwłocznie i mistrz Pruski Meinhard wezwany na pomoc, nic jednak nie zdziaławszy cofnęli się wszyscy z powrotem. Z zwykłą ludziom słabością przerażeni, jak mniemam, nagłym i gwałtownym napadem Litwinów, których słabe pod ów czas siły jeszcze im nie były znane, nie śmieli ich ścigać i mierzyć się z nimi orężem.

Rok Pański 1292.
Wacław książę Czeski, wybrawszy się z ogromném wojskiem na pomoc uciśnionym od Władysława Łokietka, przybywa do Krakowa; potém zdobywa miasto Sieradz, nie bez znacznej jednak w ludziach straty, i wraca zwycięzko do Czech.

Wacław król Czeski, skłoniony ustawicznemi żołnierzy swoich, którzy stali załogą w Krakowie, utyskami i prośby, aby im ściśnionym i zagrożonym przez Władysława Łokietka książęcia Kujawskiego przysłał posiłki, ściągnąwszy z Czech i Morawy największe jakie tylko mógł wojska, ruszył na odsiecz swoim do Polski. Gdy wszelako własne siły do prowadzenia tej wojny zdały mu się za słabe, przyzwał na pomoc Ottona Długiego margrabię Brandeburskiego, swego niegdyś w dzieciństwie opiekuna; a podzieliwszy wojska na dwie części, poprowadził je przez księstwo Opolskie, i nazajutrz po święcie Wniebowstąpienia N. Panny Maryi do Krakowa przybył. Przyjęty ze czcią od rycerstwa i mieszczan Krakowskich, zatrzymał się tu Wacław przez kilka tygodni, i naradzał się o sposobie prowadzenia wojny z Władysławem Łokietkiem książęciem Kujawskim. A gdy jedni radzili ciągnąć na Sandomierz, drudzy na Sieradz (oba te bowiem zamki i miasta Władysław Łokietek dzier-