krain, wyszedł przeciw niemu aż pod Łańcut (Landishute) i stawił się gotowym do odparcia jego napaści. Pod miasto Wrocław także, podnoszące przeciw niemu jako opiekunowi swoich synowców rokosz, podstąpiwszy z znaczném wojskiem i ścisnąwszy je oblężeniem, nie pierwej upokorzonym Wrocławianom przebaczył i wszedł do miasta, aż gdy mury jego o cztery łokcie zniżono.
Dnia pierwszego Czerwca, mistrz Inflantski Bruno, stoczywszy bitwę nad rzeką Tredyrą (Tredira) z Litwinami pustoszącemi ziemię Inflantską, tysiąc pięćset ludu położył na placu, resztę zmusił do ucieczki, a swoich trzy tysiące zabrane przez Litwinów i w łykach prowadzone oswobodził. W tym roku zszedł ze świata mistrz Pruski Meinhard, a obrano w jego miejsce Henryka de Schippen. Litwini potém, poznawszy słabe siły Inflantczyków, od których byli zwyciężeni, ponowili z nimi walkę, a zgładziwszy mistrza Inflantskiego Brunona, wojsko jego znieśli do szczętu. Tém zwycięztwem uradowali się wielce obywatele miasta Rygi, którzy z Krzyżakami byli w nienawiści i wojnie, a którym na pomoc przybył Witenes książę Litewski z ludem swoim wezwany; spodziewali się bowiem, że Krzyżaków z Rygi wypędzą, gdy nawet własnemi siłami, bez pomocy Litwy, Krzyżaków Inflantskich w bitwie pokonali: otrzymawszy potém żądane posiłki Litwinów, oblegli Ryżanie Neumühl (Novum Molendinum), na który z wielką uderzyli gwałtownością. I byłaby niechybnie warownia została zdobytą, gdyby wielki mistrz Krzyżacki Godfryd v. Hohenlohe nie był przysłał brata swego Brunona z wojskiem na odsiecz. Ten bowiem dnia ostatniego Czerwca z Ryżanami i Litwinami stoczywszy bitwę, zwyciężył ich i do odstąpienia zamku przymusił.
Dnia drugiego Czerwca, w uroczystość Zesłania Ducha Ś., w Niedzielę, Wacław książę Czeski kazał się w kościele Praskim koronować arcy-
