Dnia szesnastego Października, Olgerd, Kiejstut, Korybut, Patrykij, Lubard, Surywil, Butaw, książęta Litewscy, synowie Gedymina, i Patrycy syn Daniela, książę Ruski, z zebranemi poczty Litwinów i Rusi, potajemnie i zdradziecko najechawszy księstwo Mazowieckie, chociaż z książętami Mazowsza połączeni byli związkami powinowactwa i sojuszem wiecznej przyjaźni, splądrowali je, spalili i zniszczyli, i przeszło tysiąc dwieście brańców chrześciańskich z zdobyczą zabranego bydła uprowadzili do Litwy.
Przemysław, książę Raciborski i Opawski, z pobudek rzadkiej pobożności, założył klasztor mniszek zakonu kaznodziejskiego przy kościele Ś. Ducha w Raciborzu, i odkazał im posagiem wsie książęce, młyny i inne dochody, nadawszy takowe wielkiemi przywilejami, i pogroziwszy klątwą Bożą tym wszystkim, którzyby je naruszyli. Poźniejszym zaś czasem Ofka księżna Mazowiecka przykupiła dla tegoż klasztoru miasteczko Baworów z siedmiu wsiami, które Mikołaj książę Raciborski, syn Janusza, przemocą opanowawszy, niepoczciwie sobie przywłaszczył. Jego synowie, Wacław i Janusz, podobnie jak on występni, podzielili między siebie rzeczone dobra, wzgardziwszy klątwami Apostolskiemi, które na nich wymierzono.
Bolesław, książę Brzegski i Lignicki, rozproszywszy płocho i nierozważnie swój majątek, przez nadzwyczajne wydatki i szczodrze sypane dary, gdy już i Lignicę, główną siedzibę swoję i celniejszą część swego państwa, tudzież Hajnowę i Złotoryję (Aureus mons) za wielką ilość pieniędzy, kilkanaście tysięcy grzywien wynoszącą, wierzycielom swoim zastawił, wyzuty z wszystkich dóbr ziemskich i dziedzicznych, przymuszony był wreszcie dwóch synów swoich, Wacława i Ludwika, z Małgorzaty córki króla Czeskiego zrodzonych, za wielkie bardzo długi, nie bez hańby
