Dnia dwudziestego piątego miesiąca Marca, Maciej biskup Włocławski założył w starym Włocławku na górze w samym środku miasta główną nawę kościoła, do której potém przybudował i resztę gmachu; a tak kościoł wspaniały i ozdobny, godny nazwiska katedry, w całości wystawił.
Niedługo Kazimierz król Polski w Krakowie zabawiwszy dla ułożenia przeprawy wojsk swoich na Ruś w porze sposobnej, z ludem e wszystkich ziem swoich zebranym, w dzień Narodzenia Ś. Jana Chrzciciela ruszył ku ziemi Ruskiej, i wnet miasta i zamki Przemyśl, Halicz, Łuck, Włodzimierz, Sanok, Lubaczów, Trębowlę, Tustań (Tusztan) i inne twierdze Ruskie i warownie, których część dobrowolnie mu się poddała, pobrał, i w jednym roku, w ciągu jednego lata i za jedną wyprawą, mając po sobie wielu bojarów i szlachty Ruskiej, życzących sobie jego panowania, całą ziemię Ruską podbił, w prowincyą Polską zamienił, i do królestwa Polskiego wcieloną połączył z niém wieczyście, spoił i zjednoczył. I już od tego czasu nigdy nie wyłamywała się z pod władzy króla i królestwa Polskiego, trwając w niezachwianej wierności i posłuszeństwie. Lubo zaś niektórzy bojarowie Ruscy, niechętni rządom króla Kazimierza, i zaufani w pomocy Tatarów, usiłowali wyłamać się z pod jego władzy i stawić opór królowi, nie śmieli jednakże mierzyć się z jego potęgą i do walnego boju wystąpić, a w pomniejszych bitwach złamani i rozgromieni wyginęli prawie do szczętu; wojsko zaś Polskie, po zdobyciu wielu zamków i warowni, i podbiciu całej ziemi Ruskiej, wróciło do kraju zwycięzko i bez szkody.
Dnia ósmego Września, Litwini pod przewodnictwem swoich wodzów najechawszy w wielkiej liczbie ziemię Mazowiecką, zniszczyli ją orężem barbarzyńskim; a gdy nikt nie stawił im oporu, znaczny gmin jeńców i bogate zabrali łupy, przyczém siedmiu kapłanów zamordowali.
